گزارش
آکسیون اعتراضی در برابر سفارت ایرلند – بروکسل
21 نوامبر 2012
در اعتراض
به مرگِ Savita Halappanavarکه به
دلیلِ ممنوعیت سقط جنین در ایرلند
انتشارِ خبر مرگِ Savita Halappanavarدر
رسانه‌ها، خصوصا رسانه‌های آلترناتیو و شبکهی جهانیِ فیس بوک، موجِ خشمی را
درمیانِ کمونیست های حساس به مساله‌ی زنان، فمینیست‌ها و دیگر نیروهای مترقی
برانگیخت. مطالب و مقالاتِ زیادی در فیس بوک و سایت‌های مترقی منتشر شد که به شرایط سقط جنین در کشورهای
اروپایی و زنانی که با مرگ و زندگی دست و پنجه نرم می کنند پرداخته بود. همزمان مطالبِ
بسیاری نیز توسط "پرولایف"ها منتشرشد مبنی بر ضرورت ابقاء و گسترشِ
ممنوعیتِ حق سقط جنین! خوشبختانه این جدال از فضای مجازی به دنیای مبارزهی مادی راه یافت.
در چند شهر اروپا (استکهلم، دابلین، هنگ کنگ، هند و ...) عده ای از نیروهای مترقی و
هوادارِ آزادیِ سقط جنین میتینگ هایی برگزار کرده و در بروکسل نیز آکسیونی در
برابر سفارتِ ایرلند تدارک دیده شد. ابتکارِ عملِ این آکسیون با رفقای حزب چپ
سوسیالیست و فمینیست های بلژیکی بود و از ما نیز برای شرکت در برنامه دعوت کردند. ما که این مبارزه را بخشی از مبارزهی جهانی‌مان می‌دیدیم
دست به کار تبلیغ و همکاری با این رفقا شدیم.
در
هوای سردِ بروکسل و در ساعاتِ ابتدایی شب (ساعت 18) جمعیتِ خوبی گرد آمدند. نیروهای
چپ و فمینیست‌ها با پخش بیانیه، شعارها و بالا بردن پلاکارهای خود این وضعیت را
محکوم کرده و تلاش داشتند در سخنرانی‌های‌شان بر سر موقعیتِ جنبشِ مبارزاتی در
برابر "پرولایف"ها و نیروهای مذهبی با
هم به بحث بپردازند. جوانان غمگین ایرلندی هم آمده بودند و عده‌ای شمع با خود آورده
بودند و عده‌ای پلاکاردهای "دیگر هرگز! " (Never again!
– Niet Meer)؛ ما نیز
پلاکاردهای سرخِ‌مان که حاوی شعارهایی به زبان های
فارسی، فرانسه و انگلیسی بود، به همراه داشتیم:
رهایی
زن، رهایی جامعه است!
Guns
don’t kill people; Pro-lifers with guns kill people!
Keep
abortion, safe, free & legal!
زنان
سوسیالیست از رابطه‌ی بین عمیق شدن بحران‌های سرمایه‌داری و فشار هر چه بیشتر بر
زنان گفتند. از این که در کشورهای اروپایی که به ادعای سرمایه‌داری زنان آزاد و
برابر هستند چگونه زنان حتی از اولیه‌ترین حقوق خود محرومند و هنوز هم بابت دستمزد
برابر، مهدکودک مناسب و مجانی، بیکاری و ... اولین قربانیان سیستم حاکم و بحران‌هایش
هستند و در این میان نداشتن حق سقط جنین باورنکردنی است و بازگشت به گذشته و از
دست دادن حقوق پایه‌ای زنان. زن فمینیست از مبارزات زنان برای کسب حق سقط جنین
گفتند و این که این مبارزه پایان نیافته و زنان تا به دست نیاوردن قطعی حقوقشان
نباید دست از مبارزه بردارند. دختران غمگین و خشمگین ایرلندی نیز دربازه احساسات و
هدف‌شان در این تجمع صحبت کردند و با بغضی که در گلو داشتند تأکید داشتند که
مبارزه را ادامه خواهند داد.
گروه
کوچک ما هم تعدادی از بیانیه های سازمانِ زنانِ 8 مارس (ایران – افغانستان) را به
زبان انگلیسی پخش می‌کرد که برای حضار هم عجیب بود و هم رضایت‌بخش؛ نگاه‌ها حکایت
از آن داشت که شما این‌جا چه می‌کنید؟! مگر این مبارزه مسأله شما هم هست؟! ... با
نگاه‌های متعجب و مشوق شعارهایمان را می‌خواندند. متاسفانه در بحث های نمایندگانِ
فکریِ گروه‌های حاضر، عمده‌ی تاکیدات تصویب و حمایت
از قانون سقط جنین در کشورهایی بود که هنوز چنین قانونی را ندارند! و خوشبختانه در
فرصت کوتاهی که به ما نیز داده شد، رفیق مان "فریبا" (از فعالین سازمان
زنان 8 مارس و شورای دانشجویان و جوانان چپ) به نکات دیگری نیز اشاره کرد که توسط
یک زنِ فمینیستِ دیگر نیز تاکید شد. او
و دوستِ فمینیست‌مان از نقش مشخص سرمایه داری و حضورِ پررنگِ مذهب در کشورهای دنیا
پرده برداشتند و با گذر از تعاریف و شعارهای کلی در مورد قانونی شدنِ سقط جنین، به
مکانیزم هایی که توسط سرمایه داری به کار گرفته می شود تا حقوق و سرنوشت زنان را
از مبارزه ی آن‌ها برای رهایی جدا کند اشاره داشتند. در تاکیدات فریبا نکته ی
دیگری بود که با تشویقِ حضار روبرو شد. فریبا از جهانی بودنِ ستم بر زنان و رابطه
ی استثمار سرمایه داریِ جهانی با بهره کشی از بدنِ زن و محدودیت های مبارزه ی زنان
گفت و این که زنجیرِ مردسالاری از ایران، تا چین و آمریکا تا آفریقا و اروپا این
ستم را محافظت می کند و مناسباتِ عقب مانده‌ای توسط نظام ستم و استثمارِ سرمایه
داری حفاظت و به کار گرفته می شود. حلقه های زنجیر مردسالاری با مناسباتِ سنتی و
مذهبیِ واپس گرا که روی دیگر سکه ی ارتجاعِ سرمایه است بهم بافته شده اند؛ و امروز
ما این‌جا هستیم تا بگوییم مبارزات ما زنان از کشورهای تئوکراتیک که نابرابری در
آن قانونی است تا قلب جهان سرمایه‌داری به‌هم پیوند خورده و این مبارزات از هم جدا
نیستند.
دختران جوان ایرلندی با لبخند
به ما اطمینان می‌داندند که منظورمان کاملا روشن است و از این اعلام همبستگی بسیار
خوشحالند! آکسیون گرم ما در شب سرد بروکسل با پیام‌های همبستگی و استمرار این
مبارزات پایان یافت!
سازمان زنان ۸ مارس (ایران –
افغانستان) - بروکسل
۲۱ نوامبر ۲۰۱۲
گزارش تصویری
