سازمان زنان 8 مارس ایرانی و افغانستانی
A l’occasion de la journée mondiale de
la lutte contre la violence faite aux femmes
Personne
n’est libre et émancipée si les femmes sont opprimées !
Encore une année
remplie de violence contre les femmes dans un monde patriarcal vient de
s’achever. Partout, les femmes sont, officiellement ou officieusement,
propriété des hommes. L’esclavage est la réalité de la vie des femmes. Elles
vivent comme les prisonniers qui sont torturées chaque jour avec une relation
prisonnier – surveillant qui règne dans la société et dabs les foyers.
Tant que le
corps des femmes est loué par les hommes, tant que les hommes peuvent acheter
et vendre les femmes, tant que la pornographie exploite le corps de la femme,
tant que les femmes sont violées en prison, dans les rues et dans leur propres
foyers, tant que les femmes pour échapper des mariages arrangés et viols,
quittent leurs foyer pour tomber dans la prostitution, tant que les femmes
s’immolent pour échapper à la violence, tant que les femmes sont enterrées
vivante car l’homme les soupçonne de « déshonneur », tant que plus de 20000 femmes sont assassinées chaque
année pour le «déshonneur », tant que plus de 200000 filles de moins de 14
ans sont vendues chaque année dans le commerce sexuel, tant que des milliers de
femmes perdent leur vie à cause de l’interdiction de l’IVG, tant que les femmes
sont lapidées pour avoir aimé, tant que 3 milliards de femmes subissent au
quotidien la violence, personne n’est libre ni émancipé.
L’existence de
ces phénomènes montre les relations sociales, politiques et économiques du
système patriarcal du capitalisme dans le monde qui fait subir aux femmes la
violence à la maison comme dans la société. Des relations qui exposent le
regard et les valeurs patriarcales envers les femmes. La violence contre les
femmes sert à protéger les relations oppressives du système avec les femmes
afin de montrer que le monde patriarcal et son ordre capitaliste, en donnant
des avantages aux hommes pour contrôler les femmes, contrôle le monde.
Nous, les femmes
iraniennes, qui avons l’expérience du régime fondamentaliste islamiste du
régime de la République Islamique, sommes conscientes du lien étroit entre les
violences domestiques et violences sociales et étatiques contre les femmes.
Depuis l’avènement du régime anti-femme de la République Islamique en Iran, les
femmes et leurs corps, sont devenus le centre de conflit pour la stabilité des
classes réactionnaires. Depuis plus de 33 ans, la violence croissante étatique
contre les femmes est la colonne vertébrale du régime. L’application des lois
islamiques contre les femmes a pour but de maintenir la propriété des hommes
sur les femmes.
Nous, les femmes
iraniennes, en solidarité avec les femmes dans le monde, luttons contre toute
violence domestique et étatique. Cette lutte n’est pas séparée de la lutte pour
le renversement du système patriarcal capitaliste dans le monde qui encourage
et reproduit la violence. Sans mettre fin à la propriété des hommes sur les
femmes, personne n’est libre ni émancipé.
Organisation
des femmes du 8 mars (Iran – Afghanistan) – 15 novembre 2012-11-22
.............................................................................
به مناسبت 25 نوامبر روز
جهانی مبارزه علیه خشونت بر زنان
اگر زنان آزاد و رها نباشند، هیچ
کس آزاد و رها نیست!
یک سال دیگر خشونت افسار گسیخته به وسعت کل جهان مردسالارعلیه زنان سپری شد.
زنان در سراسر جهان بطور قانونی نوشته و نانوشته ملک مردان
هستند؛ کالا هستند. برده گی، واقعیت زندگی زنان است. زنان بسان زندانیانی هستند
که هرروزه شکنجه می شوند، همان مناسبات
زندانی و زندانبان در اجتماع و خانه بر زنان حاکم است
تا زمانی که بدن زنان توسط مردان اجاره می شود، تا زمانی که
مردان می توانند زنان را بخرند و بفروشند، تا زمانی که پورنوگرافی بدن زن را مورد
استثمار قرار می دهد، و پول دست مردان تجاوز گر را می شوید، تا زمانی که هزاران هزار
زن در زندانها، خیابانها و خانه هایشان مورد تجاوز قرار می گیرند، تا زمانی که
زنان بخاطر فرار از ازدواج اجباری و یا تجاوز و یا اجبار به تن فروشی زندانی می
شوند، تا زمانی که بیش از بیست هزار زن بخاطر حفظ "ناموس" سالانه به قتل
می رسند، تا زمانی که دویست هزار دختر زیر چهارده سال به عنوان برده جنسی در تجارت
سکس خرید و فروش می شوند، تا زمانی که هزاران زن بخاطر فرار از خشونت خود را می
سوزانند، تا زمانی که زنان بخاطر سوء ظن
مردان خانواده زنده بگور می شوند، تا
زمانی که هزاران هزار زن بخاطر غیر قانونی بودن حق سقط جنین جان خود را از دست می
دهند،تا زمانی که زنان بخاطر عشق ورزیدن سنگسار می شوند، تا زمانی که به سه
میلیارد زن بطور روزانه خشونت اعمال می شود، هیچ کس آزاد و رها نیست.
این ها همه کافی است تا مناسبات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی نظام
طبقاتی مردسالار سرمایه داری در سطح جهان را نشان دهد که چگونه زنان را، هم در
اجتماع و هم در خانه مورد خشونت قرار می
دهد. این ها همه کافی است تا یکی از ستون های روابط قدرت در جامعه مردسالار که
رابطه قدرت بین زن و مرد است را نشان دهد. این ها همه کافی است تا رابطه تنگاتنگ
بین مردان در عقاید و ارزش های مردسالارانه با نظام مردسالار حاکم بر جهان را بر
ملا کند. این ها همه کافی است که عریان کند خشونت علیه زنان راهی است برای تضمین و
نگهداری رابطه ستمگری مردان و فرودستی زنان. این ها همه کافی است تا نشان دهد که
جهان مردسالار و مناسبات سرمایه داری با امتیاز دادن به مردان برای کنترل زنان، کل
جهان را کنترل می کنند.
اما هر قدر زنجیر خشونت جهانی تر شده است، مبارزه و مقاومت
زنان نیز ابعاد جهانی بیشتری به خود گرفته است . زنان از مبارزات یکدیگر الهام می
گیرند و هر گونه پیشروی زنان در هر نقطه ای از جهان را از آن خود می دانند.
ما زنان ایران که رژیم بنیادگرای اسلامی زن ستیزدر قدرت را
تجربه کرده‌ایم، خوب می‌دانیم که رابطه گسست ناپذیری بین خشونت‌های گسترده خانگی و
اجتماعی و خشونت دولتی علیه زنان برقرار است. از همان ابتدای قدرت گیری رژیم ضد زن
جمهوری اسلامی زنان و بدنشان مرکز کشمکش برای استقرار و تحکیم قدرت طبقات ارتجاعی در
ایران بود. در طی بیش از سی و سه سال خشونت دولتی علیه زنان و گسترش آن در جامعه یکی
از ستون های اصلی نظام زن ستیز جمهوری اسلامی را تشکیل داده است. اعمال قوانین
اسلامی بر علیه زنان در ایران به خاطر حفظ مالکیت مردان بر زنان است.
ما زنان ایران، در پیوند با دیگر زنان در سراسر جهان، برای
پایان بخشیدن به هر نوع خشونت دولتی و خانگی ایستاده ایم و این را دریافته ایم که
مبارزه علیه هر یک از اشکال خشونت بدون مبارزه و سرنگون کردن کل نظام مردسالار
سرمایه داری در سطح جهان که خشونت وحشیانه علیه زنان را تولید و باز تولید می کند،
بدون نقطه پایان بخشیدن به مالکیت مردان بر زنان، نمی تواند هیچ زنی و هیچ کسی را
در جهان آزاد و رها کند.
سازمان زنان هشت
مارس(ایران-افغانستان)
15 نوامبر 2012