جرج ابراهیم عبدالله، کمونیست لبنانی، رهبر فراکسیونِ مسلح انقلابی لبنان (LARF)، به جرم مشارکت در قتل سر کنسول آمریکا در استراسبورگ، ترور یک دیپلمات اسرائیلی و ترور دستیار مشاور نظامی آمریکا در فرانسه در سال ۱۹۸۲ به حبس ابد محکوم شد. در سال ۲۰۱۳ و پس از گذشت حدود ۳۰ سال از دوران محکومیت‌اش، دادگاه عالی فرانسه حکم آزادی او به شرط دیپورت به لبنان را امضا کرد. در روزی که قرار بود مانوئل والس، وزیر امور داخلی فرانسه، برگه‌ی آزادی او را امضا کند، همزمان با سفر نمایندگان اسرائیل و آمریکا به فرانسه، وزیر از امضای این حکم خودداری نمود؛ و در عوض پروسه‌ای قضایی را علیه آزادی جرج آغاز کردند. یکی از دلایلی که والس علیه آزادی جرج عبدالله استفاده کرده است، حمایت او از درون زندان از گروه‌های «آکسیون دیرکت فرانسه» و زندانیان آن‌ها و مائوئیست‌های اسپانیایی(GRAPO) است.
تظاهرات ۱۹ جون، مانند اکثر تجماتی که برای آزادی وی برگزار می‌شود، عمدتا از نیروهای قدیمی و رادیکال عرب و فرانسوی تشکیل شده بود. امسال با تدارک بسیار خوبی که رفقای کمک سرخِ بلژیک دیده بودند، رفقایی از نیروهای کمونیست دوران مبارزاتِ مسلحانه‌ی اروپا در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ از سوئیس، آلمان، ایتالیا،بلژیک، تونس، مراکش و از شهرهای دورِ فرانسه مانند مارسی و بوردو ... نیز شرکت کرده بودند. زنان و مردانی که علی‌رغم پیری جسمی با شور و نشاط حضور داشتند. برخی از آنان زندانیان سیاسی بودند و اغلب پرچم‌های مبارزاتی سرخ را با افتخار تکان می‌دادند. جوانانی هم گرد آن‌ها جمع شده بودند و درس های مبارزاتی گذشته و امروز را رد و بدل می‌کردند.
وجود جوانان فلسطینی با پرچم و چفیه و عمدتا بدون حجاب هم از تمایزات خطی این تظاهرات بود. این جوانان با سر دادن سرودهای عربی برای آزادی فلسطین، یکی از آرمان‌های جرج عبدالله را گرامی می‌داشتند. دختران جوان عرب با فریادهای خشمگین خود به جمعیت انرژی می‌دادند.
حضور پلیس ضد شورش بسیار پررنگ بود و به دلیل شورش‌های اخیر در فرانسه فضا به شدت امنیتی بود. در مسیر تظاهرات، پلیس یکی از جوانان مائوئیست که نقاب به صورت داشت را بازداشت کرده و قصد دستگیری او را داشت. اما جمعیت بی‌وقفه فریاد می‌زد که «همه‌ی دنیا از پلیس متنفرند!»، «رفیق ما را آزاد کنید!». پلیس هم وحشت زده آن جوان را به گوشه‌ای برد ولی جمعیت هم به سرعت به دور پلیس حلقه زد و شعار دادن را ادامه داد. ناگهان از تمام خیابان‌های اطراف ماشین‌های ضد شورش و آب‌پاش به سمت ما آمدند که خیلی زود متوقف شدند. گویا پلیس ترجیح داد که جمعیت را بیش از این تحریک نکند. شاید چون رفقای شرکت کننده رزمنده بودند و صف تظاهرات هم از محله‌ای بسیار شلوغ و مردمی می‌گذشت. به هر حال بعد از آزادی رفیق جوان‌مان به حرکت ادامه دادیم.
روی ماشینی که سیستم صوتی تظاهرات را حمل می‌کرد، عکس‌هایی از رفیق جرج عبدالله، مبارزات مردم فلسطین، زندانیان و ... بود. یکی از رفقای کمیته‌ی جوانان بلژیک هم عکسی از رفیق تراب حق شناس را در کنار تصاویر مبارزان فلسطینی قرار داد که با استقبالِ رفقای عرب – فرانسوی برگزار کننده، روبرو شد. هدف این بود که یاد رفیق تراب را در آرمان آزادی خلق فلسطین گرامی بداریم. در عین حال برای نشان دادن رابطه‌ی بین زندان و سیستم سرمایه‌داری تراکت‌هایی از نشریه انقلاب (ارگان سیاسی حزب کمونیست انقلابی آمریکا) را نیز در بین جمعیت پخش کردیم.
در انتهای مسیر و در میدان رپوبلیک، رفقای کُرد سرودخوانان به استقبال ما آمدند و همگی توانستیم با سخنرانی‌های کوتاه از طرف نیروهای حاضر در تظاهرات، بر آزادی جرج عبدالله تأکید نماییم. رفیقی از کمیته‌ی ما هم در کنار رفقای ایتالیایی و اسپانیایی پیام کوتاهی در رابطه با انقلاب و آزادی زندانیان سیاسی ایراد کردند.
۲۰ ژوئن ۲۰۱۶
کمیته جوانان بلژیک
