!این صفحه فعلن در وضعیت آزمایشی قرار دارد

2016/03/27

اطلاعیه‌ی ویژه: احتمال تغییر زمان سفر روحانی به بلژیک

 اطلاعیه‌ی ویژه: احتمال تغییر زمان سفر روحانی به بلژیک
در پی حملات انتحاری و کشتار در فرودگاه و متروی بروکسل، این شهر مجددا در وضعیت امنیتی و اضطراری قرار گرفته است. طبق اطلاع رسانی پلیس و مقامات امنیتی، تا اطلاع ثانوی تقریبا تمام راهپیمایی‌ها و آکسیون‌های اعتراضی لغو خواهند شد، همان‌طور که تظاهرات دولتی و رسمی «علیه وحشت» که بنا بود روز یکشنبه ۲۷ مارس برگزار شود، لغو شد. مقامات رسمی توان و تمایلی به پاسخ‌گویی ندارند و پلیس بروکسل در پاسخ به تماس ما تلویحا اعلام کرد که احتمال به تعویق افتادن سفر روحانی وجود دارد. هرچند این پاسخ قطعی نیست اما مشخصا اعلام شده است که اکثر سفرهای مقامات کشورها به بلژیک فقط در چارچوبه‌ی «مبارزه با تروریسم» خواهد بود و سایر دیدارها به تعویق خواهد افتاد.

با استقبالی که از فراخوانِ شماره یک شد، ما در جریان هستیم که دوستان و رفقا از بلژیک و سایر کشورها در حال تدارک برای شرکت در این مبارزه بوده‌اند، بنابراین خودمان را موظف دانستیم که اطلاع رسانی نماییم. با وجود تمام اخبار ضد و نقیض و جو متشنج اروپا و بلژیک، ما کماکان در تدارک و آماده‌ی سازماندهی مبارزه علیه سفر روحانی به بلژیک هستیم و خواهیم بود. در صورت به تعویق افتادن این سفر، مسلما ما برای موقعیت دیگری تدارک خواهیم دید. همان‌طور که تعویق سفر روحانی به پاریس به علت کشتارهای پاریس، عزم ما را در مبارزه کم نکرد، در شرایط فعلی بروکسل نیز تا زمانی که خبر قطعی نشده ما خود را برای تاریخ اعلام شده (۳۰ و ۳۱ مارس) آماده کرده‌ایم و در غیر این صورت برای تاریخ بعدی تدارک خواهیم دید.

قطعا در این شرایط بیش از پیش روشن شده است که مبارزه علیه سفر روحانی به عنوان نماینده‌ی رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی و اولین داعش منطقه، به مبارزه با میلیتاریسم و تروریسم؛ و مبارزه با بنیادگرایی اسلامی و سرمایه‌داری امپریالیستی گره خورده است، بنابراین ما با عزم راسخ‌تری برای این مبارزه تدارک خواهیم دید. از کلیه سازمان‌ها، نهادها و افرادی که به درستی از فراخوان شماره یک حمایت کرده و مبارزه علیه رژیم جنایتکار و زن‌ستیز جمهوری اسلامی را جدا از مبارزه علیه کلیه امپریالیست‌ها نمی‌دانند نیز انتظار داریم که از انعطاف لازم برخوردار باشند و در صورت به تعویق نیفتادن این سفر که ما حتما در اطلاعیه‌ی شماره دو آن را انعکاس خواهیم داد، خود را به بلژیک برسانند.از تمام نیروها و افرادی که بخشی از این مبارزه هستند نیز می‌خواهیم که منتظر اطلاعیه‌های بعدی ما باشند تا این مبارزه را هر چه متحدتر و هرچه گسترده‌تر به پیش بریم.
به امید پیروزی

سازمان زنان هشت مارس( ایران-افغانستان) و کمیته جوانان بلژیک
۲۷ مارس ۲۰۱۶

تماس با ما:
committeebe[at]gmail[dot]com
۳۶۵ ۴۸۴ ۴۸۶ - ۰۰۳۲

2016/03/18

گزارش تظاهرات «بر علیه خشونت پلیس» در بروکسل

بروکسل ۱۵ مارس ۲۰۱۶
این تظاهرات در چارچوب «روز جهانیِ مبارزه با خشونت پلیس» قرار دارد که در بسیاری از کشورهای جهان از جمله در بلژیک برگزار می شود. کلکتیوِ JOC دو سال است که برگزاری تظاهرات در بروکسل را بر عهده گرفته و ضمن دعوت از گروه های چپ، رادیکال و آنارشیست و فعالین پناهندگی، سازماندهی برای آن را به یکی از برنامه های دائم این گروه های تبدیل کرده است. کمیته جوانان بلژیک هم یکی از گروه های مدعی بود که به طور متشکل در این تظاهرات شرکت داشت.

محتوای اصلی فراخوانِ JOC این است: «وقتی سرمایه­‌داری با بحران روبرو شده است و سیاست­‌های ریاضت‌­کشی اقتصادی را به توده­‌ها تحمیل می­کند، باید بدانیم که این تنها پاسخ سرمای‌ه­داری به بحرانِ فراگیرش نیست! نیروی سرکوبِ پلیس و ارتش هر روز گسترده­تر شده و به تمام زوایای زندگیِ شهروندان نفوذ کرده است. پلیس و ارتش با اعمال خشونت و گسترش آن در جامعه، به فضای رعب و وحشت دامن زده و توده­ها را از حضور در خیابان و دخالت در سرنوشتِ خویش محروم می­سازد. ماشین­‌های پلیس و نیروهای ارتشی حاضر در خیابان، با همراهی دستگاه رسانه­ای سیستم، توده­ها را کنترل کرده، زیر نظر گرفته، از زندگی خصوصی آن‌ها جاسوسی کرده و قوانین تصویب شده بر علیه خارجیان را مشروع جلوه م‌ی­دهند. ما شهروندان بروکسل دیگر این وضعیت را تحمل نخواهیم کرد و فریاد خواهیم زد که: «این وضعیت «بس» است! خشونت پلیس باید «متوقف» گردد! سرکوب جنبش­‌های اجتماعی باید «متوقف» گردد! دایره خشونت بر شهروندان باید «قطع» گردد!»

بحث­‌های تدارکاتیِ این تظاهرات عمدتا معطوف به ابعاد خشونت پلیس در بروکسل و شباهت و تفاوت­‌های آن با شهرهایی مثل لندن، پاریس، آتن، مکزیکوسیتی و شهرهای آمریکا بود. رفیقی از کمیته­‌ی جوانان بلژیک نیز توصیفی از خشونت دولتی و خشونت دستگاه سرکوبِ آن توسط رژیم جمهوری اسلامی ایران ارائه کرد که فضای بحث‌­های بیشتر و آشنایی با جنبش‌­های مبارزاتی را در آینده فراهم نمود. تضاد مبارزه با مسلمان‌­ستیزی و عرب­‌ستیزی در اروپا و آمریکا مورد بحث واقع شد و این‌که رفقای ما بر لزوم مرزبندی با نیروهای اسلام‌­گرا با پرچم اسلام سیاسی تآکید داشتند. در جلسه‌ای با یکی از مسئولینِ سیاسیِ این کمپین، رفیق ما ضمن بحث درباره­‌ی این تضاد به نقل قول باب آواکیان اشاره داشت مبنی بر این‌که «آن‌چه که در این جا با تقابل میان جهاد از یک سو و مک ورلد/مک صلیبی(McWorld/McCrusade) از سوی دیگر مواجه‌یم، میان قشر تاریخا منسوخ در میان بشریت تحت ستم و استعمار زده علیه قشر هیأت حاکمه­‌ی تاریخا منسوخ نظام امپریالیستی است. این دو قطب ارتجاعی حتی زمانی که در ضدیت با هم هستند، یکدیگر را تقویت می کنند. اگر شما یک طرف از این «منسوخ»ها را تأیید کنید در نهایت هر دوی آن‌ها را تقویت خواهید کرد.» با این بحث‌های مقدماتی و چالشی تظاهرات 15 مارس برگزار شد.
تجمع اولیه رأس ساعت ۱۸ در برابر ایستگاه قطار شمالی (نورد) آغاز شد. رفقای چپ، آنارشسیت و فعالین جنبش زنان و ... و همه پرانرژی و آماده حرکت بودند. بیش از نیم ساعت طول کشید تا حرکت کنیم و در این فاصله، فضای خوبی به وجود آمد تا نیروهای مختلف بحث‌های سیاسی روز و تحلیل اوضاع جهانی را با یکدیگر مطرح ساخته و اوراق سیاسی خود را توزیع نمایند. رفقای کمیته جوانان نیز فراخوانِ مبارزه بر علیه سفر روحانی به بلژیک را پخش کرده و با برخی فعالین به بحث و جدل پرداختند. فضا مبارزاتیِ خوبی بود و با این‌که نسبت به سال قبل تعداد شرکت‌­کنندگان کمتر بود اما لزوم برگزاری این تظاهرات، خودش انرژی­بخش بود. حرکت با کمی تآخیر آغاز شد و جمعیت رو به افزایش بود. قرار بود نزدیک به 5 کیلومتر تظاهرات کنیم و ضمن عبور از محله‌­های عمدتا خارجی‌نشین (به شکل سمبلیک)، در ایستگاه متروی غرب کار را تمام کنیم. شعار دادن در تمام طول مسیر ادامه داشت و انرژی فراوانی آزاد می­کرد. حضور مادرانی با کالسکه و کودکان‌شان، بعضی از شرکت کنندگان با دوچرخه، جوانان زیر بیست سال زیادی که شور و شوق عجیبی به جمعیت می­دادند، نیروهای کهنه­‌کارِ سیاسی، بلک‌­بلوک­ها و برخی وکلای مترقی و ... در کنار هم صفوف متحدی را شکل داده بودند. نکته جالب دیگر این بود که همه‌ی تظاهرات‌هایی که در شهر برگزار می‌شوند به وسیله‌ی ماشین‌های پلیس همراهی و پلیس در کنار صف تظاهرات می‌ایستد اما این حرکت تنها تظاهراتی بود که در آن خبری از هیچ پلیس سواره و پیاده‌ای نبود و به عبارتی احساس امنیت بیشتری داشتیم، مردم راحت‌تر به صف تظاهرات نزدیک می‌شدند و ما هم راحت‌تر بیانیه‌های‌مان را به شکل گستره پخش و با آن‌ّها صحبت می‌کردیم و جالب این‌که مسولین انتظامات که از رفقای برگزار کننده بودند در تمام طول مسیر این جمعیت را طوری به پیش بردند که هیچ تداخلی با زندگی و کار مردم و عبور و مرور ماشین‌ّها و ترافیک پیدا نکرد. شعارها در طول مسیر عمدتا این‌ها بودند:
پلیس همه جا، عدالت هیچ جا! – پلیس راسیست، سرباز سرمایه – پلیس فاشیست، چماقدارِ سرمایه – آ آنتی آنتی کاپیتالیستا – انقلاب، تنها راه رهایی – مرگ بر دولت، و پلیس بورژوا - نسل اول، نسل دوم، نسل سوم، ما همه فرزندان مهاجران هستیم! – خیابان از آن ماست! ... و شعارهای دیگری که از سوی جمعیت سر داده می­شد. به نسبت رادیکالیسمِ شعارها، صفوفِ فعالین فاصله‌­های یکی دو متری از هم می­گرفتند تا تمایزشان را با شعارها نشان دهند.
حضور جوانان و فعالینِ عرب و آفریقایی برجسته بود و با این‌که یکی از نقاط قوت تظاهرات محسوب می­شد، اما این فعالین عمدتا به حقوق خود به عنوانِ نقطه‌­ی مرکزیِ اعتراض توجه داشتند و به رابطه‌ی آن با کلیت سیستمی که این مناسبات را تولید و بازتولید می­کند، توجهی نداشتند. چه در سخنرانی­‌های کوتاه در طول مسیر و چه در شعار دادن­‌ها، این بخش از جمعیت عمدتا مطالبات خود را فریاد می­زدند مانند: ضدیت با اسلام­ستیزی، ضدیت با خارجی­ستیزی و ضدیت با قوانین پناهنده­‌گی! اما در همبستگی با مبارزینِ ضد سیستم و خواهانِ نظمی دیگر آن‌چنان فعال نبودند.

رفقای ما چند پلاکارد در دست گرفته بودند که روی آن‌ها شعارهای خوبی نقش بسته بود: خشونت پلیس باید متوقف شود! – پلیس فدرال، سرباز سرمایه است! – اگر می­خواهی دیگران قوی باشند، تو باید قوی باشی! – انقلاب کنیم و بشریت را رها سازیم! – جنگ­های امپریالیستی و ارتش­های جنایت‌کار و ضدبشری باید تمام شوند! – در مقابلِ خشونتِ پلیس بپاخیزیم! – مبارزه بر علیه خشونت پلیس! که به زبان­های فرانسه و انگلیسی و فارسی نوشته شده بودند و مورد استقبالِ بخش رادیکال تظاهرات واقع گردید. رفقای ما عمدتا شعارهای ضدسرمایه‌­داری و انقلاب تنها راه رهایی را سر داده که با همراهیِ بلوکِ رادیکال تظاهرات همراه می­شد.
 
جمعیت در چند نقطه از مسیر تظاهرات چند دقیقه‌ای متوقف می‌شد و از بلندگوی اصلی سخنان برگزار کنندگان به سمت تظاهرکنندگان و عابرین هدف این حرکت را روشن‌تر می‌کرد. در قسمتی از مسیر، جمعیت بنا به درخواستِ مسئولین زیر یک پلِ مترو توقف شد. اعلام شد که چند سال قبل، جوانی به نام سلیمان پس از بازجویی توسط پلیس و در اثر حادثه­‌ای که دلایل آن هیچ‌گاه مشخص نشد به روی ریل­‌های مترو افتاده و جان سپرده است! پدر این جوان در تظاهرات حاضر بود و خواهان یک دقیقه سکوت برای سلیمان شد. این صحبت‌ّها هرچند بسیار ناراحت‌کننده بود اما خیلی عجیب نبود اما وقتی یک دقیقه سکوت آغاز شد، بدون هیچ هماهنگی قبلی مشت‌ّهای گره کرده‌ی جمعیتِ خشمگین یک به یک بالا رفت. صحنه­‌ی بسیار جالب و مهمی بود که نه تنها نشانی از غم و افسردگی نداشت بلکه نمایان‌گرِ خشم مبارزاتی جوانانِ حاضر در تظاهرات بود. پس از یک دقیقه مجددا پر از نیرو و هیجان، به سمت نقطه‌­ی پایانی برنامه رفته و در آن‌جا نیز با سخنرانی پرشورِ یکی از رفقای ایتالیایی روبه رو شدیم که با مبارزاتِ ضد خشونت پلیس در سراسر جهان ابراز همبستگی کرد و یاد جانباختگانِ سیاه­پوست در آمریکا را نیز گرامی داشت و تظاهرات پایان یافت.
در آخر تعدادی شعارهای­شان را بر در و دیوار و تابلوها آویختند تا این مبارزه در سطح شهر ادامه پیدا کند که صحنه‌­های جالبی خلق کردند.
به امید مبارزات انقلابی بیشتر.


آلبوم تصویری از تظاهرات (لینک مستقیم):

2016/03/15

تظاهرات بر علیه خشونت پلیس - بروکسل ۱۵ مارس


15 MARS: Manifestation contre les violences policières!
  
 تظاهرات بر علیه خشونت پلیس: سه شنبه ۱۵ مارس، ساعت ۱۸، ایستگاه قطار شمالی (نورد)

Stop Repression

2016/03/10

گزارشی از مبارزات «روز جهانی زن» بلژیک - مارس ۲۰۱۶

امسال به مناسبت ۸ مارس در بلژیک برنامه‌های مبارزاتی مختلفی سازمان‌دهی شده بود که ما فعالین و هم‌راهانِ سازمان زنان ۸ مارس در بلژیک در برخی از این برنامه‌ها به علت اهمیت سیاسی و مبارزاتی آن شرکت کردیم و در چند مورد نیز سازمان دهنده‌ی مبارزاتی بودیم که اهدافی فراتر و متفاوت از سایر برنامه‌ها داشت.

شنبه ظهر، ۵ مارس ۲۰۱۶ – آکسیون درمرکز شهر بروکسل:

این آکسیون به لحاظ سیاسی مهم‌ترین و رادیکال‌تری آکسیونی بود که به پای برگزاری آن رفتیم. امسال هم در کنار جمعی از زنان سوسیالیست ترک و زنان کُرد و ... تحت عنوان «پلتفرم برگزاری ۸ مارس در بلژیک» این آکسیون را در قلب شهر بروکسل برگزار کردیم. هدف سیاسی این آکسیون که با شعار «بدون مبارزه‌ی انقلابی زنان، امکان هیچ تغییری وجود ندارد!» این بود که بیش از پیش نشان دهیم که زنانی که خواهان تغییرات بنیادین و ریشه‌ای هستند، بی واهمه و به شکل واقعی در دنیای مادی در مقابل تمام نیروهای واپس‌گرای مردسالار امپریالیستی و بنیادگرایان مذهبی می‌ایستند. حتی با وجود این ‌که بعد از کشتارهای پاریس، سطح امنیتی کماکان در بروکسل بالاست و پلیس هم تمایلی به برگزاری این آکسیون در مرکز شهر نداشت اما ما اعلام کردیم حتی در صورت عدم توافق پلیس هم این آکسیون را برگزار خواهیم کرد. از ساعتی پیش از اعلام رسمی برنامه در محل حاضر شدیم و با پهن کردن قطار عکس‌های خشونت علیه زنان روی سنگ‌فرش خیابان مردم دسته دسته به ما نزدیک شدند و بحث بر سر اشکال مختلف خشونت علیه زنان شروع شد؛ مثل تجربیات قبلی زن و مرد، پیر و جوان و کودک به محض دیدن عکس‌ها نزدیک می‌شدند. گاهی با شوک و تعجب و گاهی با خشم و نفرت نگاه ‌می‌کردند؛ گاهی بحث در بین گروه‌های کوچک مردم بالا می‌گرفت و گاها سوالاتی هم از برگزارکنندگان می‌کردند. هر لحظه به تعداد برگزارکنندگان افزوده می‌شد و تی‌شرت‌های سرخ رنگ ما با شعار «اگر زنان رها نشوند، هیچ کس نمی­شود!» و «بدون مبارزه‌ی انقلابی زنان ...» جلوه‌ای متحدالشکل و درخشان داشت. دوستان با لبان خندان و سرشار از انرژی به جمع می‌پیوستند، جمعی ناهمگون از زنان ایرانی، افغانستانی، ترک، کُرد، ترکمن، بلژیکی و بلغارستانی و ... که بعضا ساکن کمپ‌های پناهندگی بودند تا دختران نسل دومی که متولد بلژیک هستند؛ از زنانی که تازه همان روز به جمع مبارزاتی ما پیوسته بودند تا زنانی که تجربه‌ی سال‌ها مبارزه‌ی متشکل و انقلابی داشتند. گرد آمدن این جمع و شعارها و ترانه‌هایِ مبارزاتیِ انترناسیونالیستی ما چنان شور و گرمایی به خودمان و حاضرین می‌داد که سرمای هوا را فراموش می‌کردیم. در عین حال که سرگرم پخش کردن بیانیه‌های‌مان در ارتباط با روز زن بودیم، با مردم به بحث می‌پرداختیم:
زنی معتقد بود که این بهترین راه تلنگر زدن به ذهن خواب‌آلود جامعه است، کشیشی که با دقت عکس‌ها را نگاه کرد معتقد بود که اگر می‌خواهیم به بهشت برویم باید این کار را متوقف کنیم که لبخند‌های شیطنت‌آمیز دوستان پاسخی به این حرف‌های بی‌معنای او بود. زن محجبه­ای که همراه با چندین بچه‌ی قد و نیم قد و همسرش رد می‌شد به محض دیدن ما شوهر و کالسکه‌ی یک بچه را کناری گذاشت و همراه دو پسرش سراغ عکس‌ها آمد و تک به تک و با دقت عکس‌ها را برای‌شان شرح می‌داد. چندیدن مادر دیگر نیز با همین دقت در مورد عکس‌ها با بچه‌ها صحبت می‌کردند. زنی از آسیای شرقی چنان تحت تأثیر قرار گرفته بود که نمی‌توانست صحبت کند و فقط اشک می‌ریخت. چند نوجوان در مورد وضعیت زنانِ با حجاب بحث می‌کردند. سه مرد میانسال عکس‌های تجاوز به زنان در جنگ را نشان می‌دادند و به عربی بحث می‌کردند. مرد مسلمانی با تحکم دست زنش را ‌کشید و از محل دور ‌شد. مرد دیگری به سراغ ما آمد و گفت که تاریخ‌پژوه است و می‌فهمد که نقدهای ما به مذاق اسلامی‌ها خوش نمی‌آید و کارمان کمی ریسک دارد، ما هم گفتیم هدف هم دقیقا همین است و نه تنها اسلامی‌ها بلکه سایر مردسالاران و امپریالیست‌ّها هم از این حرکت ما خوشحال نخواهند بود. زنان زیادی با لبخند، با تکان سر، با چشم‌های پرامید و با نشان دادن علامت پیروزی با ما اعلام همبستگی می‌کردند و با اشتیاق بیانیه‌های‌مان را می‌گرفتند.
در میانه‌ی برنامه پیام کوتاه جمعی و پیام تک تک تشکلات به زبان فرانسه خوانده شد؛ و با شعارهای «همبستگی با جنبش جهانی زنان» و ... همراهی شد. جالب این‌جاست که بعد از قرائت پیام‌ها زمانی که موسیقی مبارزاتی پخش شد دسته‌ی ده یا پانزده نفره‌ای از دختران جوان رهگذر به ما پیوستند و بی‌نیاز از هر آشنایی قبلی در رقص همراهی‌مان کردند. ساعتی بعد از نیمروز با همه‌ی تمایلی که به ادامه‌ی آکسیون داشتیم، به آن پایان دادیم تا خودمان را به محل تظاهرات برسانیم.

شنبه بعد از ظهر، ۵ مارس ۲۰۱۶ – تظاهرات غیرمختلط زنان در شهر بروکسل:

امسال دومین سال بود که تظاهرات غیرمختلط زنان (Non Mixte) در بروکسل برگزار می‌شد. سال گذشته نیز برگزاری این تظاهرات بحث‌های زیادی به راه انداخته بود. این ‌که عده‌ای از زنان جوان فمینیست، چپ و رادیکال تصمیم گرفته بودند تظاهراتی فقط با حضور زنان برگزار کنند هم موجب نارضایتی احزاب (احزاب دولتی و همچنین احزاب چپ سنتی و ...) بود و هم سازمان‌های بزرگ و شناخته شده‌‌ی زنان. هیچ کدام در این حرکت شرکت نکرده و از آن حمایت نکرده بودند؛ احزاب چپ به بهانه‌ی این که باعث شکاف در طبقه‌ی کارگر می‌شود و سازمان‌های زنان به بهانه‌ی تراکم برنامه‌های‌شان در روز زن و ... اما این‌ها هیچ‌کدام از شور و شوق و جدیت برگزارکنندگان کم نمی‌کرد. در طی جلسات منتهی به تظاهرات در جمع برگزارکنندگان، بحث‌های زیادی در مورد سیاست تظاهرات داشتیم و این‌که چطور به تضادها برخورد کنیم. برخورد قاطع با پدر/مردسالاری و کپیتالیسم و مرزبندی با نیروهای نژادپرست و ملی‌گرا. ایجاد یک اتحاد قدرتمند در بین زنان برای حضور حداکثری آنان و مرزبندی با تفکرات ارتجاعی چون نژادپرستی، همجنس‌گرا هراسی، اسلام هراسی و ... که به بحث خوبی هم در مورد تفاوت برخورد نقادانه به اسلام و اسلام هراسی دامن زد.
در روز تظاهرات ما نیز بعد از آکسیون‌مان در مرکز شهر با سرعت خودمان را به محل قرار در ایستگاه جنوبی شهر رساندیم اما فهمیدیم به علت فشار پلیس تظاهرات خیلی زود حرکت کرده و مجبور شدیم دوان دوان خود را به صف راه‌پیمایی برسانیم. زنان با شعارهای مختلف و با پرچم‌های رنگارنگ در حرکت بودند. اگرچه تعداد شرکت کنندگان کمتر از سال گذشته بود (بیش از صد نفر) اما همه بسیار سازمان‌یافته و با حداکثر نیرو فعال بودند و کیفیت بسیار بالا بود. در تمام طول مسیر شعارها بی وقفه تکرار می‌شد تا بتوانیم شعار مرکزی تظاهرات یعنی «قربانی کافی است! خیابان را تسخیر کنیم!» را متحقق کنیم. شعارهای:
«بدن من! انتخاب من! آزادی من!»؛ «همبستگی با زنان جهان!»؛ «خیابان برای کیست؟ خیابان مال زنان است!»؛ «علیه خشونت مردسالارنه، دفاع شخصی فمینیستی!»؛ «دولت راسیست است، نه فمینیست!»؛ «سرنگون باد دگرجنس‌گرایی مردسالارانه!»؛ «سکسیسم، راسیسم، کپیتالیسم: هر سه قوانین خود را دیکته می‌کنند!»؛ «هر چه ما می‌پوشیم، هر کجا ما می‌رویم، بله یعنی بله و نه یعنی نه!»؛ «می‌دانی یک فمینیست چه شکلی‌ست؟ این شکلی!»؛ «هی دخترها! هیچ مزخرفی را تحمل نکنید، وقتی آن‌ها سعی می‌کنند شما را پایین بکشند، این راه مقابله است، خشمگین باش!»؛ «توجه! توجه! ضدمردسالارها این‌جا هستند!»؛ «بدن ما، حق ماست! ما آماده‌ایم و خواهیم جنگید!» و البته در مقابله با پلیس که فشار زیادی به ما می‌آورد شعار «پلیس همه جا، عدالت هیچ جا!» را می‌د‌ادیم. چون مسیر حرکت ما عمدتا خیابان‌های مراکز خرید بود و پلیس می‌خواست ما سریعاً از آن‌جا عبور کنیم یا ما را به سمت پیاده رو هل می‌داد. در چند مورد مگافونِ یکی از فعالین را گرفت و او را هل داد که با اعتراض جمع رو به رو شد.
ما ابتدا مقابل هتلی رفتیم که در یکی از گران‌ترین خیابان‌های بروکسل است و سال ۲۰۰۸ یکی از شیوخ عرب در آن‌جا ساکن بوده که تعداد زیادی زن را به عنوان برده‌ی جنسی و خانگی در خدمتِ خود داشته است. به شکل سمبلیک در مقابل هتل ایستادیم و یکی از سرودهای قدیمی جنبش زنان در اعتراض به ستم جنسیتی و برده‌گیِ را خواندیم. بعد به سمت اولین «خانه‌ی زنان» (خانه‌ی امن) حرکت کردیم و یکی از فمینیست‌های قدیمی در آن محل سخنرانی کرد، اما به علت ازدحام و فشار پلیس مجبور شدیم سریع حرکت کنیم، چون آن خیابان یکی از مراکز تن‌فروشی قانونی و به قول پلیس «بیزنس» بود و ما نباید زیاد سد معبر می‌کردیم؛ ما هم در اعتراض پلیس را افشا کردیم که باعث شد بعضی از زنان تن‌فروش با تعجب از پنجره‌ها به بیرون نگاه کنند. آخرین محل گردهم‌آیی پارکی در مسیرمان بود که در آن زنان از تشکلات مختلف پیام‌های کوتاهی می‌دادند. ما هم از طرف سازمان زنان ۸ مارس پیام همبستگی با مبارزات جهانی زنان را دادیم و این‌که مبارزه زنان ملی نیست بلکه جهانی است و این‌که چرا بدون مبارزه با دو واپس‌گرای مردسالار در سطح جهان امکان پیش‌روی و رهایی برای زنان وجود ندارد. زنان دیگری هم در مورد تجربیات شخصی خود حتی از تجاوز و تجاوزِ محارم و خشونت خانگی گفتند و در فضایی مملو از همدلی و همبستگی به سمت محل پایان راه‌پیمایی رفتیم و در ایستگاه سنت‌ژیل با خواندن سرود و هم‌نوازی آکاردیون راه‌پیمایی را به پایان بردیم.


شنبه شب، ۵ مارس ۲۰۱۶ – جلسه‌ی بحث و گفتگو در شهر بروکسل:
روز مبارزاتی برای ما طولانی‌بود و کماکان ادامه داشت. بعد از پایان راه‌پیمایی به محلی رفتیم که یکی از دوستانِ هنرمندمان در اختیارمان قرار داده بود تا بعد از استراحت کوتاهی به بحث بپردازیم. رفقای مرد که پیش‌تر از ما جدا شده بودند و وظیفه‌ی مراقبت از بچه‌ها را هم به عهده گرفته بودند، غذای مختصری آماده کرده بودند و در یک فضای صمیمی از جمع خسته اما پر نشاط ما پذیرایی کردند و بعد جمع کوچک ما بحث حول این سوال را در پیش گرفت: چرا بدون مبارزه‌ی انقلابی زنان، امکان هیچ تغییری وجود ندارد؟
بحث خوبی بود که از ریشه‌ی ستم بر زن و تاریخچه‌ی آن گرفته تا تجربیات شخصی شرکت کنندگان را در برمی‌گرفت؛ این‌که آیا ستم بر زن پیش از شکل‌گیری طبقات وجود داشته است یا ارزش افزوده و به وجود آمدن طبقات این رابطه را ستمگرانه کرده است؟! بعضی از دوستان به دلایل عقب‌گرد جنبش زنان اشاره داشتند و این‌که چرا هر ساله تعداد فعالین و کیفیت جنبش زنان افول می‌یابد. از رشد تفکرات پست‌مدرنیستی در موج سوم جنبش زنان و شکست سوسیالیزم در قرن بیست گرفته تا پولاریزه شدن مردم در بین دو نیروی ارتجاعی مردسالار در صحنه‌ی جهانی یعنی امپریالیست‌های مردسالار و بنیادگرایان مذهبی گفتیم و این‌که در این چرخه‌ی ارتجاعی نه تنها نیروی انفجاری مردم به هرز می‌رود بلکه امید به آلترناتیوی برای رهایی زنان و بشریت از بین می‌رود.
دوستانی از کمبود درک علمی و تاریخی در بین نسل جوان صحبت کردند. یکی از دوستان آمار مربوط به تجاوز را اعلام کرد که به شکل حیرت‌آوری در کشورهای به ظاهر دمکراتیک به شدت بالاست خصوصا سه کشور در اسکاندیناوی که «بهشت زنان» محسوب می‌شوند؛ از طرف دیگر صحت و سقم آمار هم زیر سوال بود و این‌که ملاک تجاوز در کشورهای مختلف متفاوت است اما کماکان این آمار نوک کوه یخی را به ما نشان می‌دهند. دوست دیگری از تجربه‌ی خود در برخورد به امتداد تفکر سنتی و مذهبیِ زنانی گفت که به اروپا آمده‌اند و نحوه‌ی برخورد با زنانی که کماکان در جوامع به اصطلاح آزاد همان سنت‌ها، مراسم مذهبی و حتی حجاب را مصرانه رعایت می‌کنند؛ این‌که نحوه‌ی برخورد صحیح به چالش کشیدن حق مهاجرت است یا به چالش کشیدن دیدگاه‌های واپس‌گرای آن‌ها؟! بحث دیگری در مورد تعریف ستم جنسیتی و اشکال متفاوت آن بود و این‌که در میان اشکال مختلف ستم بر زن کدام یک از ارجحیت برخوردار است و می‌تواند نقش محوری داشته باشد؛ این بحث هم با چالش‌هایی همراه بود؛ دوستی معتقد بود که موضوع کارخانگی که سرمایه‌داری قادر به پاسخ دادن به آن نیست حلقه‌ی مرکزی است و دیگری معتقد بود خانواده و قدرت بازتولید نسل (قدرت باروری) زن در برگیرنده‌است و خانواده خود یک واحد اقتصادی است که محدود به کارخانگی نیست. دو زن جوان که با موج مهاجرت اخیر به تازگی وارد اروپا شده‌اند و به تازگی به جمع پیوسته بودند از تجربه‌ی خود گفتند، از رقابت ارتجاعی مردان از ملیت­های مختلف در کمپ‌ها برای محدود کرد حقوق زنان در خارج شدن از اتاق‌ها یا کمپ‌ها ... تا میزان تعصب و ناموس خود را نشان دهند؛ از سختی عبور از مرزها به عنوان زن و ... زن جوان افغانستانی معتقد بود که شخصا با ایجاد تغییراتی در بین زنان توانسته آن­ها را به تحرک و مقاومت در مقابل همسران‌شان تشویق کند.
با خلاقیت آن‌ها را از محیط بسته‌ی کمپ خارج کرده و به آموزش زبان علاقمند کرده است. او اشاره داشت که می‌توان برای این کار از «ظرفیت اسلام» هم استفاده کرد و این‌گونه مردان نمی‌توانند مخالفت کنند. یکی دیگر از دوستان ضمن موافقت با تشویق زنان به مقاومت و شورش در مقابل مردسالاری معتقد بود که استفاده‌ی ابزاری از «ظرفیت اسلام» خطرناک است، چون اسلام همان چارچوبی است که این محدودیت‌ها را ایجاد کرده و اگر ظرفیت اندکی برای سرپیچی از شوهر در آن هست اما محتوا و قوانین سنگسار و حجاب و ... را نمی‌توان با این متد تغییر داد؛ به عنوان مثال خود این زن جوان شاهد کشتار وحشیانه‌ی فرخنده در کابل بوده است. دختر دیگری از سختی ازدواج اقلیت‌های ملی در ایران صحبت کرد و این‌که ازدواجِ سفید بین اقلیت ترکمن و افغانستانی برای خود او چقدر مشکل آفرین بوده است و چه برخوردهای آزار دهنده‌ای را در ایران و حتی در محیط کمپ شاهد بوده است و از نظر او مهاجرت نه تنها چیزی از محدودیت‌های او نکاسته بلکه به درد و رنج او افزوده است. حتی در کمپ پناهندگی مردان دیگر برای طعنه به بی حجابی او به دوست پسرش می‌گویند که می‌خواهی به تو پارچه‌ای هدیه بدهیم تا بر سر «زنت» بپوشانی؟!
باوجود این‌که همه‌ی شرکت کنندگان از یک روز مبارزاتی در خیابان خسته بودند اما بحث تا آخرین دقایق با حدت و شدت پیش رفت و اکثرا تمایل داشتند که مباحث را با خواندن منابع مطالعاتی و بحث و جدل دنبال کرده و عمیق‌تر کنند.

یکشنبه ۶ مارس ۲۰۱۶ – تظاهرات زنان بدون برگه در شهر بروکسل:

ین تظاهرات هم روز یکشنبه بعد از ظهر از مقابل ایستگاه قطار مرکزی شروع شد. شرکت کنندگان بدون توجه به سرمای هوا و بارندگی تعداد زیادی از زنان و مردان با بچه‌های خود در این تظاهرات شرکت داشتند. حضور زنان سیاه‌پوست و رنگین پوست در طول مسیر چشم‌گیر بود و اکثر احزاب و گروه‌های سیاسی نیز شرکت داشتند. مردم در تمام راه با شور و هیجان شعار می‌دادند: «ماهمه بدون برگه هستیم!»؛ «قانونی شدن برای همه!»؛ «نه مرز، نه ملیت، اخراج را متوقف کنید!»؛ «هیچ کس غیرقانونی نیست!»؛ «همبستگی با زنانِ بدون برگه!» و ... هرچند قرار بود این راه‌پیمایی در یک محله‌ی خارجی و مسلمان نشین (پلاس بیت‌الحم) به پایان برسد اما پلیس موافقت نکرد و اعلام کرد که این محل قابل کنترل نیست و به اجبار تظاهرات در پارکی نزدیک به ایستگاه سنت‌ژیل به پایان رسید و برگزارکنندگان که تدارک سخنرانی و برنامه‌های هنری خوبی را دیده بودند با بارش شدید باران غافلگیر شدند. تقریبا همه‌ی شرکت کنندگان خیس شدند اما عده‌ی زیادی سعی کردند برای حفظ روحیه خود و دیگران بمانند و نوازنده‌گان هم با وجود سرمای شدید با هنرشان به این همبستگی پاسخ گرمی می‌دادند. آهنگ‌های مبارزاتی آمریکای لاتین و ... نواخته شد و ترانه‌های زیبایی اجرا شد. اما نکته‌ی قابل نقد این بود که در بخش آخر یعنی قرائت پیام‌ها ۴ مرد از تشکل «بدون برگه‌ها» روی پودیوم رفتند و صحبت کردند که با اعتراض ما و بعضی دیگر از زنان مواجه شدند؛ چون تمام طول راه شعار همبستگی با زنان بدون برگه را داده بودیم و انتظار می‌رفت که زنان خودشان پیام خود را برسانند، این درحالی بود که زنان این تشکل در حال فروش اقلامِ کمک مالی و رسیدگی به کودکان بودند. در پایان هم سازمان دهندگان با گشاده‌دستی و خوش‌رویی از شرکت کنندگانِ خیس و سرما زده با سوپ داغ، پذیرایی گرمی کردند.

سه‌شنبه ۸ مارس ۲۰۱۶ – تظاهرات روز زن در شهر بروکسل:

این تظاهرات هر ساله به وسیله‌ی اکثر سازمان‌های شناخته‌ی شده‌ی زنان و بخشِ زنان احزاب و ... سازماندهی می‌شود و امسال هم این تظاهرات از ایستگاه قطار مرکزی آغاز شد. می‌توان گفت سازمان‌دهندگان در ابتدای مسیر با خواندن سرود، پیام‌ها، نمایش و ... تا حدی شرکت کنندگان را که تمایل به راه‌پیمایی داشتند، خسته کردند اما این توقف فرصت خوبی بود تا تشکلات مختلف با هم دیدار و صحبت کنند. ما هم بیانیه‌های‌مان را پخش کردیم با بعضی فعالین تماس گرفتیم و قرارهایی را برای فعالیت‌های بعدی گذاشتیم با رسانه‌ها که عمدتا همین تظاهرات‌های دولتی را پوشش می‌دهند، صحبت کردیم و ... بعد از این توقفِ یک ساعته جمعیت حرکت کرد. در میدان آلبرتین نمایش موزیکالی مبنی بر نابرابری در کره‌ی زمین اجرا شد و گروهی از زنان و مردان در این رقص همراه شدند. توقف بعدی در میدان سنت‌ژان بود که مجسمه‌ی زنی مبارز به نام «گابریل پُتی» (Gabrielle Petit) در آن قرار دارد و هر ساله زنان اعتراض می‌کنند که چرا اسم این میدان به نام گابریل تغییر نمی‌کند. گابریل زنی بود که در جریان جنگ جهانی اول به ارتش مقاومت پیوست و در جابه‌جایی خلبان‌ها، اخبار و اسلحه و ... نقش زیادی داشت و وقتی دستگیر شد، با مقاومت قهرمانانه‌ای هیچ اطلاعاتی به دشمن نداد و در سال ۱۹۱۶ به اتهام جاسوسی در زندان بروکسل اعدام شد و بعد تبدیل به قهرمان جنگ جهانی اول شد. امسال در صدمین سالگرد او ما به پیشنهاد تعدادی از زنان شبکه‌ی «وکلای مترقی» ترتیب نمایشی را دادیم که هدف از آن به راه انداختن یک کمپین در حمایت از زنان مبارز و خصوصا زنان کُرد بود. چون در بلژیک عده‌ای از آن‌ها به اتهام همکاری و هواداری از احزاب «تروریست» کُرد دستگیر و حبس‌های طولانی گرفته‌اند. هدف ما جلب کردنِ توجه‌ افکار عمومی به این موضوع بود که چطور صد سال پیش زنی چون گابریل قهرمان محسوب می‌شده و امروز «تروریست»؟! آیا اگر گابریل زنده بود باز هم حکم حبس و زندان از دولتِ «دمکراتیک» بلژیک نمی‌گرفت؟! به همین دلیل ما پوسترهایی با عکس گابریل و یک زن جان‌باخته‌ی کُرد تهیه کردیم با این مضمون: «من زنده هستم و هنوز می‌جنگم!»؛ «زنان در جنبش مقاومت تروریست نیستند!» برای همین در مقابلِ مجسمه‌ی گابریل نمایش کوتاهی توسط دو وکیل با همین مضمون اجرا شد که توجه شرکت‌کنندگان را جلب کرد اما مشخص بود که سازمان­دهندگان (دولتی) زیاد توافقی با آن ندارند.
در ادامه‌ی مسیر پلتفرم ما تلاش داشت که شعارها را تا حدی رادیکالیزه کند. هرچند همه با شعار «همبستگی جهانی زنان!» موافق بودند اما ما با شعارهایی چون: «بدن من، انتخاب من، آزادی من!»؛ «زنان همه جا هستند، مقاومت همه جا هست!»؛ «پلیس همه جا، عدالت هیچ جا!»؛ «خشونت علیه زنان را متوقف کنید!»؛ «زن‌کشی، تجاوز، خشونت خانگی، ازدواج اجباری، سنگسار، حجاب اجباری و ... را متوقف کنید!»؛ «آیا برای جنگ آماده‌ای!؟ آیا برای مقاومت آماده‌ای؟ آیا برای انقلاب آماده‌ای؟ بدن ما حق ماست، ما آماده‌ایم و خواهیم جنگید!» ... باعث شدیم عده‌ای که تمایل داشتند شعارهای رادیکال‌تری بدهند حول جمع ما حلقه بزنند و این باعث شد که سازمان‌دهندگان به ما بگویند که ما برای صلح این‌جا هستیم و ما هم گفتیم ما هم برای برقراری صلح این شعارها را می‌دهیم و نه برای پذیرش خشونت. در پایان این تظاهرات هم با بارش باران در پلاس روپ به پایان رسید.

چهارشنبه ۹ مارس ۲۰۱۶ – تظاهرات زنان کُرد در شهر بروکسل:

این تظاهرات هم از مرکز شهر بروکسل (پلاس دو لا مونه) با حدود ۱۰۰ زن و مرد شروع شد. زنان کُرد که امسال تظاهرات مستقلی را سازمان‌دهی کرده بودند با لباس‌های محلی و رنگارنگ جمع شدند. این صف رنگارنگ و موزیک کُردی توجه عابران را جلب می‌کرد اما متوجه‌ شعارهایی که به زبان کُردی داده می‌شد، نمی‌شدند. در همان ابتدای راه چند جوان که گویا تُرک بودند و قصد درگیری داشتند به وسیله‌ی پلیس متوقف شدند. مسیر راه‌پیمایی طولانی نبود و تا رسیدن به ایستگاه قطار مرکزی با شعارهای «زن، زندگی، آزادی!»؛ «زنده باد اوجالان!»؛ «زنده باد مبارزین ی‌پ‌گ!» و ... حرکت کرده و در نهایت در ایستگاه مرکزی یک پیام کوتاه خوانده شد و زنان در یک حلقه‌ی بزرگِ رنگارنگ به رقص کردی پرداختند.

سازمان زنان ۸ مارس (ایران – افغانستان) – واحد بلژیک
۱۰ مارس ۲۰۱۶


گزارش تصویری مبارزات روز جهانی زن در بلژیک:

2016/03/04

بدون مبارزه‌ی انقلابی زنان، امکان هیچ تغییری وجود ندارد!

هشت مارس دیگری در راه است. هشت مارس روز جهانی زن، یادآور مبارزات قهرمانانه‌ی زنان کارگر نساجی در نیویورک است که سنگِ بنای مبارزه‌‌ی متشکل زنان در ابعاد جهانی را پی‌ریزی کردند.

هشت مارس روز جهانی زن در راه است. ما نه گل می‌خواهیم؛ نه تبریکات کلیشه‌ای برای رفع تکلیف؛ نه تبلیغ رسانه‌ای و سواستفاده ابزاری و نه خروار خروار آمار و تحلیل و تحقیقات دانشگاهی برای اثبات تحت ستم بودن‌مان؛ نه ترحم و نه بودجه برای برگزاری جشن روز زن و نه اجازه برای مبارزه‌مان.

در این دنیای به شدت پدر/مردسالار ما زنان از هر سن، ملیت، نژاد، طبقه، گرایش جنسی، زبان و مذهب و ... تمام روزهای سال و تمام ۲۴ ساعت آن را باید برای حقو‌قمان بجنگیم، اما روز ۸ مارس سمبل مبارزه مشترک و متحد زنان علیه ستم جنسیتی، در جهت خلق جهانی نوین و مبتنی بر برابری است.

روز قدرت‌نمایی زنان بر سنگ‌فرش خیابان‌هاست. روز بیرون آمدن‌شان از چارچوب‌های «زنانه»، «طبیعی»، «متعارف»، «خصوصی» و سنتی و کلیشه‌ای و خانوادگی و قومی و قبیله‌ای ... روز شکستن هر سدی است که مانع می‌شود این فریاد خشم و صدای اعتراض ما شنیده شود و مبارزه و مقاومت تک‌تک و لحظه به لحظه ما دیده شود.

روزی است که زنان باید مردسالاری امپریالیستی را در گوشه و کنار جهان به مصاف بطلبند؛ در خیابان، در خانه، در کارخانه، در اداره و مزرعه و دانشگاه و مدرسه و ... هم در کشورهای تحت سلطه که امروزه بنیادگرایی مذهبی بی‌داد می‌کند و هم در کشورهای سرمایه‌داری که زنان به اتکای سال‌ها مبارزه به اندک حقوق مدنی اولیه‌ دست یافته‌اند، حقوقی که در شرف بازستاندن است.

امسال در شرایطی به پیشواز هشت مارس می‌رویم که زنان در کشورهای افغانستان، عراق، لیبی، سوریه، و.. به خاطر حملات و تجاوزات امپریالیست‌های اشغال‌گر از یک سو و از سوی دیگر با رشد بنیادگرایی اسلامی در منطقه متحمل ستم‌‌های غیرقابل تصوری شده‌اند. جنگ‌افروزی‌ها و اشغال‌گری‌های سبعانه‌ی قدرت‌های امپریالیستی برای کنترل منطقه تحت بهانه‌های مختلف و رشد نیروهای اسلامی که در بنیادگرایی از هم پیشی می‌گیرند.

اما زنان در کشورهای به اصطلاح پیشرفته‌‌ی سرمایه‌داری نیز شاهد تشدید اشکال دیگری از ستم‌گری هستند و بدن و زندگی آنان به نوع دیگری در کنترل شونیسم مردسالارانه قرار گرفته است؛ علیرغم برابری نسبی قانونی، به علت وجود یک سیستم مردسالار ما شاهد تبعیضات ضدزن را در عرصه‌های مختلف و خشونت علیه زنان در اشکال گوناگون هم چون تجاوز، ضرب و شتم و خشونت خانگی در ابعاد وسیع، محدودیت حق سقط جنین، استفاده کالایی از بدن زن، قاچاق انسان و قاچاق سکس و بردگی جنسی «مدرن»، فحشا، پورنوگرافی و ... هستیم.

بدون شک مبارزه‌ای سخت و دشوار در پیش است. پیروزی و رهایی واقعی ما زنان سهل و آسان نخواهد بود و راه پر پیچ و خمی را در پیش داریم. اما موقعیت و شرایط زندگی میلیون‌ها زن در جهان به گونه‌ای است که دیگر نمی‌توان تا این حد حقارت و فرودستی را تحمل کرد. اما به خاطر موقعیت خاص و پتانسیل بالا و انگیزه‌ی قوی که برای رهایی دارند، نیروی مهمی در جهت تغییرات آینده هستند و مبارزات‌شان علیه ستم، شجاعانه و سهمگین است. تنها با گسترش مبارزات متشکل و انقلابی زنان و توده‌های وسیع مردم است که می‌توان پیروز شد. <
در این راستا «کلکتیو برگزاری ۸ مارس در بلژیک» همه زنان و مردان مبارز و معترض را فرا می خواند تا در این آکسیون انترناسیونالیستی با ما همراه شوید! و ضرورت تغییر شرایط موجود را در جهت پایان دادن به سرکوب زنان و بشریت هر چه صریح تر فریاد زنید. دوران اسارت دیگر بس است!

زمان دریدن بند های اسارت مان فرا رسیده است!
نه به پدرسالاران امپریالیستی ونه به بنیادگرایان مذهبی !
مبارزه‌ی متشکل،انقلابی و گسترده‌ی زنان ضامن پیروزی است!
برخیز زن! شورش و مبارزه روز و مناسبت نمی‌خواهد. برخیز زن! انقلاب دعوتنامه و تعلل نمی‌پذیرد.
برخیز زن! خواهران و همراهانت را بیاب! با کسانی که در این تحول انقلابی با تو همرزمند، همراه شو!
برخیر زن! جسارت، قدرت، خشم و استواری و اراده‌ات را نشان بده!
تو می توانی و باید تحتانی‌ترین و خاموش‌ترین فریادهای فروخورده‌ی این جهان را فریاد بزنی!
تو می‌توانی و باید در دل ناامیدانه‌ترین دقایق شکست، مبارزه‌ی پرشور و جسورانه‌ای را رقم بزنی!
تو می‌توانی و باید با دستان سخاوتمند و پرتوانت این جهان را به لرزه در آوری!
تو می‌توانی و باید زنجیره‌های ستم و استثمار را چنان از هم بگسلی که هیچ نیرویی را یارای دوباره بافتن آن نباشد؛ نه بر پای زنی و نه بر گرده‌ی هیچ کس دیگری!

زمان: شنبه ۵ مارس ۲۰۱۶، ساعت ۱۲:۳۰
مکان: مرکز شهر بروکسل
Place de la Monnaie, 1000 Bruxelles

La plate-forme des femmes du 8 mars de Belgique
Les organisateurs: L’Union des Femmes Socialistes / skb-aveg@hotmail.com
L’Organisation des Femmes du 8 mars (Iran-Afghanistan) / www.8mars.com
L’Institut Kurde de Bruxelles / www.kurdishinstitute.be
Le Mouvement des Femmes Kurdes en Belgique 


دریافت/مشاهده پرونده pdf فراخوان به زبانهای:
پوستر: «من زنده‌ام و هنوز می جنگم» - سه شنبه ۸ مارس: ساعت ۱۱ - تظاهرات - شروع از ایستگاه قطار مرکزی Gare Centrale - سازمان زنان هشت مارس / واحد بلژیک از سازمان‌دهندگان
پوستر: «قربانی شدن کافی است! خیابان را تسخیر کنیم!» - شنبه ۵ مارس: ساعت ۱۴ - تظاهرات زنان (غیر مختلط NON Mixte) - شروع تظاهرات ایستگاه جنوبی بروکسل Gare du Midi - سازمان زنان هشت مارس / واحد بلژیک از سازمان‌دهندگان

English

Without revolutionary struggle of women, there will Not be any change!

Another March, “International Women's Day”, is coming. This day commemorates the heroic struggle of women textile workers in New York that inspired the organized struggle of worldwide women.

8th of March, we wish neither flowers nor formal congratulation. We ask neither for advertising and media nor for dozens of academic statistics proving we are oppressed. We want no pity. We demand neither budget to celebrate this day nor your permission for our struggle continuity.

In this extremely patriarchal word, we as women, have to keep fighting continuously, regardless of our age, nationality, social class, language, sexual orientation and religion … 24 hours a day and all days of year. But March 8 is the symbol of united women’s struggle against sexuality injustice, to create a new world bassed on equality.

March 8 is the day for women to occupy the streets; the day to break the defined frameworks such as “girlish”, “natural”, “conventional”, “private” and traditional, and stereotype and family and ethnic and tribe …. and the day to break down any barrier which hinder our struggle and silence our voice. The day of being seen our struggles in each moment and seconds.

March8 is a day to challenging patriarchal imperialism around the world; in the streets, homes, factories, offices, farms, universities, schools and …. In oppressed countries where religious fundamentalism is growing day by day and also in capitalist countries where women gained few basic civil rights; Rights that are even about to be retaken.

We are approaching March 8 at a time when women in Afghanistan, Iraq, Libya and Syria face unimaginable pressure because of imperialist invasions and occupations on the one hand, and the rise of Islamic fundamentalists on the other. The warmongering and brutal occupations by imperialist powers seeking to control the region under different pretexts, and the rise of Islamist forces who are competing with each other in backwardness, has put imposed an even harsher situation on women in this region.

We are approaching 8th of March this year in a situation where women in the so-called advanced capitalist countries are suffering from oppression. Their bodies and lives are under the control of male supremacy in various ways. Even though women in the Western countries are considered equal under law, discrimination against women in different forms exists and a male chauvinist system is reproduced continuously. Violence against women in forms such as rape and domestic violence is widespread. The right to abortion is limited in various countries. The situation in these countries has given rise to many forms of protest against the degradation of women.

Women's struggle on a world scale has been a source of inspiration for us and all those determined to fight and eradicate the oppression and subjugation of women. There is no doubt that we have a tough and tortuous path in front of us. But the situation and conditions of millions of women in the world is such that we can no longer tolerate such insulting and contemptible treatment.

Along with this day, “La platforme des femmes du 8mars de Belgique” calls for all opposing fighting people to join us for the international action; a calling to end women’s suppression. Slavery era has to be terminated for real.

The organized, widespread and revolutionary struggle of women is the key to win!
It’s time to tear down our slavery chains!
No to patriarchal imperialism! No to religious fundamentalism!
Women Rise up! Struggle and rebellion does not need a special occasion.
Women Rise up! Revolution does not need an invitation.
Women Rise up! Find your sisters and friends and join with those who are part of this revolutionary transformation.
Women Rise up! Unleash your courage, power, anger, strength and will.
You can and you must cry out for those who are the most downtrodden and who are the most silenced.
You can and you must in the midst of these most pessimistic times of defeats unleash the most courageous and passionate/vibrant struggle.
You can and you must with your generous and powerful hands... shake this world.
You can and you must break all the chains of oppression and exploitation so that no force can ever re-enchain women or anybody else.

Time: Saturday, 5 March 2016, 12:30u.
Place: Place de la Monnaie, 1000 Brussels


La plate-forme des femmes du 8 mars de Belgique
Les organisateurs: L’Union des Femmes Socialistes / skb-aveg@hotmail.com
L’Organisation des Femmes du 8 mars (Iran-Afghanistan) / www.8mars.com
L’Institut Kurde de Bruxelles / www.kurdishinstitute.be
Le Mouvement des Femmes Kurdes en Belgique


French

Sans lutte révolutionnaire des femmes, pas de changement possible!

Une nouvelle fois, le mois de mars s’annonce avec l’arrivée de la "Journée internationale des Femmes". Cette journée commémore la lutte héroïque des travailleuses du textile à New York qui a inspiré la lutte organisée des femmes à travers le monde. Pour le 8 Mars, nous ne voulons pas recevoir de fleurs ou d’échanges officiels de félicitations. Nous n’avons pas besoin que la publicité, les medias et des dizaines d’études statistiques universitaires apportent la preuve de notre oppression. Nous n’avons pas besoin de la pitié. Pas plus que nous n’exigeons de budget pour célébrer cette journée, ni de permission pour poursuivre notre lutte. Dans ce monde patriarcal, nous, femmes, devons continuer de nous battre en permanence, indépendamment de notre âge, nationalité, classe sociale, langue, orientation sexuelle et religion. Le 8 Mars est le symbole de la lutte des femmes unies contre l’injustice sexiste, pour créer un nouveau monde fondé sur l'égalité.

Le 8 Mars est une journée d’occupation des rues par les femmes afin de briser les concepts essentialistes qui veulent accoler aux femmes des caractéristiques définies comme « purement féminines ». Nous pouvons notamment penser à l’ « instinct maternel », au « charme féminin », ou encore à tout type de stéréotypes qui veulent enfermer les femmes dans des fonctions sociales définies par les sociétés patriarcales.

Le 8 Mars est une journée de défi à l'impérialisme patriarcal à travers le monde, et ce, dans tous les lieux de la vie sociale, économique et politique, aussi bien dans les pays opprimés, où le fondamentalisme religieux s’intensifie de jour en jour que dans les pays capitalistes où les femmes n’ont acquis que leurs droits civils fondamentaux, droits qui sont d’ailleurs perpétuellement menacés.

Nous nous approchons du 8 Mars au moment où les femmes en Afghanistan, en Irak, en Libye et en Syrie sont confrontées à une pression inimaginable en raison des invasions et occupations impérialistes d'une part, et de la montée des fondamentalismes islamiques de l'autre. Le bellicisme et les brutales occupations des puissances impérialistes qui cherchent à contrôler ces régions sous différents prétextes, ainsi que la montée des forces islamistes archaïques, imposent une situation encore plus grave sur les femmes dans ces régions. Dans les pays capitalistes dits avancés, les femmes souffrent également de l’oppression. A divers titres, leurs corps et leurs vies sont sous le contrôle de la suprématie masculine. Même si les femmes dans les pays occidentaux sont considérées comme égales en droit, la discrimination contre les femmes existe à tous les niveaux de vie et le système machiste se reproduit en permanence. La violence contre les femmes est largement répandue sous des formes telles que le viol et la violence domestique. Le droit à l'avortement est limité dans différents pays, une situation qui a notamment donné lieu à de nombreuses protestations contre les tentatives d’humiliation des femmes.
La lutte des femmes à l'échelle mondiale est une source d'inspiration pour nous et toutes celles et ceux qui sont déterminées à combattre et à éradiquer l'oppression et l'assujettissement des femmes. Il ne fait aucun doute que c’est un chemin difficile et tortueux. Mais la situation et les conditions de millions de femmes dans le monde sont telles que nous ne pouvons plus tolérer un tel traitement insultant et méprisable. Avec cette journée, "La plate-forme des femmes du 8 Mars de Belgique" lance un appel à toutes celles et ceux qui sont en lutte à se joindre à nous pour l'action internationale ; un appel pour mettre fin à la répression des femmes.

La lutte organisée, généralisée et révolutionnaire des femmes est la clé de la victoire !
Il est temps de briser nos chaînes !
Non à l'impérialisme patriarcal ! Non à l'intégrisme religieux !
Femmes, réveillons nous ! La lutte et la rébellion n'ont pas besoin d'une occasion spéciale.
La révolution n'a pas besoin d'une invitation.
Retrouvons nos sœurs et amies et rejoignons celles qui font partie de cette transformation révolutionnaire.
Montrons notre courage, notre puissance, notre colère, notre force et notre volonté.
Nous pouvons et nous devons défendre celles qui sont les plus opprimées et réduites au silence.
Nous pouvons et nous devons secouer ce monde.
Nous pouvons et nous devons briser toutes les chaînes de l'oppression et de l'exploitation.

Date: Le samedi 5 Mars 2015 à 12h30
Lieu: Place de la Monnaie, 1000 Bruxelles
 
La plate-forme des femmes du 8 mars de Belgique
Les organisateurs: L’Union des Femmes Socialistes / skb-aveg@hotmail.com
L’Organisation des Femmes du 8 mars (Iran-Afghanistan) / www.8mars.com
L’Institut Kurde de Bruxelles / www.kurdishinstitute.be
Le Mouvement des Femmes Kurdes en Belgique



Nederland

Zonder revolutionaire vrouwenstrijd, geen verandering mogelijk!

De maand maart brengt zoals steeds de komst van de « Internationale Vrouwendag ». Deze dag is een herinnering aan de heldhaftige strijd van textielwerksters in New York, die de georganiseerde strijd van vrouwen van over de hele wereld inspireerde. Op 8 maart willen we geen bloemen ontvangen of officiële felicitaties. We hebben geen publiciteit nodig of media-aandacht of tientallen statistische universitaire studies die bewijzen dat we onderdrukt worden. We hebben geen medelijden nodig. We vragen ook geen budget om deze dag te vieren, of toestemming om onze strijd te voeren. In deze patriarchale wereld moeten wij, vrouwen, permanent blijven strijden, ongeacht onze leeftijd, nationaliteit, sociale klasse, taal, seksuele oriëntatie of religie. 8 maart is het symbool van de verenigde strijd van vrouwen tegen seksistische onrechtvaardigheid, om een nieuwe wereld te creëren die gebaseerd is op gelijkheid.

8 maart is een dag waarop de straten door vrouwen bezet worden, zodat er gebroken kan worden met essentialistische ideeën die « typische vrouwelijke » eigenschappen willen toeschrijven aan vrouwen. We denken in het bijzonder aan het « moederlijk instinct » , aan de « vrouwelijke charme », en aan elk mogelijk stereotype dat vrouwen wil opsluiten in maatschappelijke functies die hen zijn opgelegd door patriarchale samenlevingen.

8 maart is een dag die het patriarchale imperialisme overal ter wereld in vraag stelt: in alle delen van het maatschappelijke leven, economisch en politiek; zowel in onderdrukte landen, waar het religieuze fundamentalisme elke dag sterker wordt, als in kapitalistische landen, waar vrouwen enkel hun fundamentele burgerrechten verworven hebben, rechten die overigens voortdurend bedreigd worden.

We naderen 8 maart op een moment waarop vrouwen in Afghanistan, Irak, Libië en Syrië geconfronteerd worden met een onvoorstelbare druk door invasies en imperialistische bezettingen aan de ene kant, en de opkomst van islamitisch fundamentalisme aan de andere kant. Zowel de oorlogszucht en de brutale bezettingen van imperialistische mogendheden, die onder verschillende voorwendselen deze gebieden willen controleren, als de opkomst van archaïsche islamitische groeperingen, dwingen een nog moeilijkere situatie op aan de vrouwen in de regio. In de zogenaamd « ontwikkelde » kapitalistische landen, worden vrouwen even goed onderdrukt. Op verschillende manieren worden ook hun lichamen en levens gecontroleerd door de mannelijke suprematie. Zelfs al worden de vrouwen in Westerse landen beschouwd als gelijk voor de wet, de discriminatie tegen vrouwen bestaat op alle niveaus van het leven en het chauvinistische systeem houdt zichzelf permanent in stand. Geweld tegen vrouwen vindt voornamelijk plaats in de vorm van huiselijk geweld. Het recht op abortus is bovendien beperkt in verschillende landen, waardoor er vaak betogingen zijn tegen de onderdrukking van vrouwen.

De strijd van vrouwen op het mondiale niveau is een bron van inspiratie voor ons en voor al diegenen die vastberaden zijn om de onderdrukking en de onderwerping van vrouwen uit te roeien. Er is geen twijfel mogelijk dat dat een moeizame en pijnlijke weg is. Maar de situatie en de omstandigheden van miljoenen vrouwen over de hele wereld zijn zo dat we geen enkele beledigende en verachtelijke behandeling meer toestaan. Met deze dag wil ‘Het Belgische platform van vrouwen van 8 maart’ een oproep lanceren aan al diegenen die in strijd zijn, om zich bij ons te voegen voor een internationale actie; een oproep om een einde te brengen aan de onderdrukking van vrouwen.

De georganiseerde, gegeneraliseerde en revolutionaire strijd van vrouwen is de sleutel voor de overwinning!
Het is tijd om onze ketenen te breken!
Neen aan het patriarchale imperialisme! Neen aan het religieuze fundamentalisme!
Vrouwen, laten we wakker worden! De strijd en het verzet hebben geen speciale gelegenheid nodig.
De revolutie heeft geen uitnodiging nodig.
Laten we onze zussen en vriendinnen terugvinden en ons voegen bij diegenen die deel uitmaken van deze revolutionaire transformatie.
Laten we onze moed tonen, onze macht, onze woede, onze kracht en onze wil.
Wij kunnen en moeten diegenen verdedigen die het meest onderdrukt worden en gedwongen tot stilte.
Wij kunnen en moeten de wereld redden.
Wij kunnen en moeten alle ketenen van onderdrukking en uitbuiting verbreken.

Wanneer : Zaterdag 5 maart 2016 om 12u30
Waar: Muntplein, 1000 Brussel

Het Belgische platform van vrouwen van 8 maart
De organisatoren : De Unie van Socialistische Vrouwen/ L’Union des Femmes Socialistes / skb-aveg@hotmail.com
De Organisatie van Vrouwen van 8 maart / L’Organisation des Femmes du 8 mars (Iran-Afghanistan) / www.8mars.com
Het Koerdisch Instituut van Brussel / L’Institut Kurde de Bruxelles / www.kurdishinstitute.be
De Beweging van Koerdische Vrouwen in België / Le Mouvement des Femmes Kurdes en Belgique