جنایت دولت اسلامی ترکیه و ناتو در قتل عام مردم کردستان محکوم است!

جنایت دولت اسلامی ترکیه و ناتو در قتل عام مردم کردستان محکوم است!

 http://cpimlm.com/showfile.php?cId=1013&tb=etel&Id=242&pgn=1

به فاصله ی کوتاهی پس از کشتار 32 نفر از اعضای «فدراسیون جوانان سوسیالیست» و زخمی شدن صدها تن از آنان به دست اسلام گرایان داعش، ارتش حکومت اسلامی ترکیه از روز 24 ژوئیه (دوم مرداد) حملات هوایی و توپ خانه ای علیه مواضع پ.ک.ک را آغاز کرد. فعالین «فدراسیون جوانان سوسیالیست» به جرم تلاش برای بازسازی کوبانی غرق در خون شدند و حمایت حکومت اسلامی ترکیه به رهبری اردوغان و حزبش از داعش بر کسی پنهان نیست. حملات ارتش ترکیه علیه پ.ک.ک در تکمیل کشتار این جوانان بود. ارتش ترکیه از چهارشنبه 29 ژوئیه (هفتم مرداد) با هواپیماهای اف 16 بر حملات شدید خود به مواضع این حزب در کردستان عراق و سوریه و در بسیاری از مناطق غیرنظامی و همچنین پایگاه‌های پ.ک.ک در استان شرناخ (شرناک) واقع در کردستان ترکیه افزوده است. عوامفریبی رژیم اردوغان آن جا است که گویی این حملات را برای «خون خواهی» کشتار سوروچ انجام می دهد.

ارتش ترکیه به فرمان مستقیم شخص رئیس جمهور اردوغان و نخست وزیرش
داووداوغلو، مقرها و مواضع نیروهای پ.ک.ک را زیر آتش گرفته و به روستاهای کردنشین در منطقه قندیل که مردم غیر نظامی در آنها سکونت دارند، حمله هوایی کرده است. در این حملات بسیاری کشته و زخمی شده اند و خسارات مالی سنگینی به روستاییان فقیر منطقه وارد شده است. از تعداد دقیق کشته ها و مجروحین هنوز خبری در دست نیست. علاوه بر این، طی ده روز اخیر دست کم هزار نفر از فعالین و اعضا و هوادران پ.ک.ک، ه.د.پ  و سازمان ها و احزاب چپ توسط سازمان امنیت ترکیه دستگیر شده اند. اردوغان فرآیند مذاکرات صلح با پ.ک.ک را مختومه اعلام کرده و خواهان رفع مصونیت پارلمانی نمایندگان حزب دموکراتیک خلق ها می باشد. بهانه ی رژیم ترکیه در ارتکاب تمام این جنایت ها کشته شدن دو پلیس امنیتی و چند سرباز ارتش ترکیه توسط پ.ک.ک می باشد. جمهوری جنایتکاران اسلامی ایران نیز این حملات را از دهان نماینده ی بلند مرتبه اش هاشمی رفسنجانی «موثر» و مثبت توصیف کرده است. با آغاز حملات هوایی ارتش ترکیه به مواضع پ.ک.ک و داعش، ملک سلمان پادشاه عربستان نیز در تماس تلفنی با اردوغان از اقدامات دولت ترکیه «در دفاع از خود در قبال حملات تروریستی» حمایت کرد.

کل این ماجرا بخشی از پروژه ی امپریالیسم آمریکا و امپریالیست های اروپایی برای خاورمیانه است. مقامات آمریکایی و اروپایی غرق در مسرت و شادی از پیوستن ترکیه به جنگ علیه داعش و باز کردن پایگاه هوایی اینجرلیک ترکیه برای استفاده ی هواپیماهای بمب افکن آمریکایی، از حملات ارتش ترکیه به پ.ک.ک حمایت کرده اند. ضمن آنکه عوامفریبانه و ابزارگرایانه به رژیم اردوغان نصیحت کرده اند که در زدن کردهای سوریه «حد» نگه دارد و روند مذاکرات صلح با پ.ک.ک را نیز برهم نزند.

 بعد از توافق هسته ای جمهوری اسلامی با آمریکا، سفر دوره ای اشتون کارتر (از مقامات وزارت دفاع آمریکا) به خاورمیانه آغاز شد تا نگرانی‌های رژیم های مرتجع منطقه نسبت به توافق هسته ای آمریکا با ایران را بر طرف کند و رویکردهای جدید دولت آمریکا را برایشان تشریح کرده و جای هر یک را در آن مشخص کند. همزمان با سفر اشتون کارتر، در روز سه شنبه 28 ژوئیه، جلسه ی فوق العاده ی ناتو در بروکسل برگزار شد و کشورهای عضو این ائتلاف جنگ طلبانه­ی امپریالیستی از عملیات نظامی ترکیه در سوریه و عراق حمایت سیاسی قاطع به عمل آوردند. پیشتر اردوغان در کنفرانس خبری گفت ممکن است ترکیه مجبوربه ایفای نقش بزرگتری باشد! نقشی که با صدور اجازه ی استفاده از پایگاه اینجرلیک و حتی پایگاه های نظامی دیگری در داخل خاک ترکیه توسط ائتلاف نظامی به رهبری امپریالیسم آمریکا علیه داعش و با پلیسی کردن صحنه ی سیاسی ترکیه معنی شد. «مبارزه علیه تروریسم» هم مبارزه با داعش معنی شده است و هم مبارزه با پ.ک.ک و نیروهای چپ داخل ترکیه. در سطح داخلی از سحرگاه جمعه، پلیس ترکیه در شهرهای آنکارا، استانبول، آمد (دیاربکر)، مرسین، شرناک، ازمیر، وان، اورفا، ماردین، باتمان، مالاتیا، نسیبین، آدانا و سیرت صدها نفر از فعالین احزاب و سازمانهای چپ را به اتهام جانبداری از  داعش و پ.ک.ک دستگیر کرد. در همین اوضاع بود که خط لوله انتقال گاز ایران و سپس عراق به ترکیه نیز منفجر شد و حداقل تا یکی دو هفته روند انتقال انرژی از این دو کشور به ترکیه را متوقف کرده است. دولت ترکیه پ ک ک را مسئول این انفجارها معرفی کرد.

روز سی ام ژوییه، اردوغان قبل از سفر به چین، مجددا تاکید کرد که روند مذاکرات صلح با پ.ک.ک برگشت پذیر نیست و ترکیه در سرکوب آنان قدم پس نخواهد گذاشت. وی که حزب دموکراتیک خلق ها (ه د پ) را به ارتباط با پ.ک.ک متهم کرده و از پارلمان خواست مصونیت قضایی سیاستمدارانی را که «با گروه های تروریستی ارتباط دارند» لغو کند. از سویی صلاح الدین دمیرتاش رهبر حزب دموکراتیک خلق ها در واکنش به تهدیدات اردوغان، خواهان لغو مصونیت قضایی تمام نمایندگان پارلمان شد و اردوغان را متهم کرد که در مقابل خواست مردم می خواهد دست به یک کودتای درون قصری بزند. پ.ک.ک نیز اردوغان را به سرکوب جنبش سیاسی کُرد به منظور «برپایی نظام دیکتاتور چیره» متهم کرد و آن را ناشی از شکست در انتخابات معرفی کرد. اما این حزب هنوز خاتمه ی مذاکرات صلح با دولت ترکیه را رسما رد نکرده است.

همه ی این وقایع نشان از معامله ای شوم میان قدرت های امپریالیستی با دولت ترکیه دارد که ممکن است سرکوب خونین کردها را به همراه داشته باشد و این چرخش سریع در سیاست ها را باید از نزدیک دنبال کرد زیرا بخشی از تحرکات منطقه ای بزرگ تر است. وضعیت فعلی بسیار ناپایدار است. دولت ترکیه و حزب آکپ درگیر در بحرانی عمیق هستند و می خواهند با جای گرفتن در پروژه های امپریالیسم آمریکا در خاورمیانه به خود ثبات ببخشند. این همان رویکردی است که جمهوری اسلامی در پیش گرفته است.

منطقه ی حائلی که توسط آمریکا و اروپائیان و ترکیه برای آموزش نیروهای به اصطلاح «معتدل» مخالف رژیم اسد و اسکان احتمالی آوارگان سوری در نظر گرفته شده، بخشی از مناطقی است که توسط ی.پ.گ (شاخه نظامی پ.ی.د. حزب متحد پ.ک.ک در سوریه) به شکل کانتون های دموکراتیک سازمان یافته اند. این مناطق، در جنگ داخلی سوریه در نتیجه ی عقب نشینی ارتش بشار اسد به دست نیروهای کرد  افتاد و در جنگ با داعش و نبرد کوبانی علیه داعش به مرکز توجه جهانیان تبدیل شد و به طور یکپارچه تحت کنترل گریلاهای پ.ک.ک . پ.ی.د قرار گرفته بود. پدیده ای که برای ترکیه به هیچ وجه پذیرفتنی نبود و حمله زمینی برای سرنگونی بشار اسد و همکاری آمریکا با ی.پ.گ در جنگ با داعش و تضاد بزرگی میان آمریکا و یکی از مهمترین متحدانش یعنی دولت ترکیه به وجود آورده بود. اما این اولین بار نیست که آمریکا با کارت کردها برای فشار به دولت های مرتجع محلی بازی می کند و همزمان که به اهدافش نزدیک می شود به کردها خیانت می کند. هیچ بعید نیست خیانتی مانند سال های  1975 و 1991 در کردستان عراق بار دیگر و این بار در روژئاوا و کردستان ترکیه تکرار شود.

حل تضاد و اختلاف ترکیه با آمریکا به نقشه ی بزرگ آمریکا در خاورمیانه گره خورده است. نقشه های آمریکا هر چه باشد همواره بر بی ثباتی و هرج و مرج و جنگ های ویرانگر خاورمیانه افزوده است. علل چرخش های اخیر حکومت ترکیه، بسیار فراتر از بحران  حکومتی در ترکیه است. اوضاع بی ثبات و هرج و مرج در منطقه به طور بی سابقه ای گسترش خواهد یافت و مشکلات و مسائل عمیق تری را مقابل حکومت های مرتجعی مانند ترکیه و ایران و عربستان و امپریالیست ها به خصوص ایالات متحده آمریکا  قرار خواهد داد. در هر حالت، ورود ترکیه به جنگ در سوریه که سرکوب در داخل ترکیه را نیز به عنوان مکمل همراه دارد، فاز دیگری را در این گرداب فجایع ایجاد خواهد کرد.

ساده کردن مساله توسط پ.ک.ک و دمیرتاش برای توده ها که چنین طرحی را در ارتباط با رقابتهای پارلمانی و خشم حزب توسعه و عدالت (آکپ) از شکست در انتخابات توضیح می دهند، نتیجه ی به بن بست رسیدن آن سیاستی است که در میان قدرت های امپریالیستی مانند آمریکا به دنبال منجی و متحد می گردد و انرژی و قدرت توده های مسلح و به پاخاسته ی کرد و غیر کرد را به پروژه ها و جنگ های امپریالیستی که اکیدا برای منافع امپریالیستی انجام می شوند، وابسته می کنند.

مبارزین آگاه کردستان باید هرچه زودتر بیدار شده و مسیر جدیدی را برای مبارزات رهایی بخش مردم این منطقه باز کنند. مسیر دیگری که هدفش کمونیسم است و توسط یک جنبش کمونیستی و انقلابی و مشخصا یک حزب کمونیست انقلابی می تواند باز شود و هدایت شود. توده های مردم نیازمند مسیر دیگری هستند که در جای جای آن قربانی توافقات میان امپریالیست ها و دولت های ارتجاعی منطقه نشوند. نیازمند باز شدن مسیری هستند که تحت رهبری یک برنامه و حزب کمونیستی، مبارزه مسلحانه انقلابی خود را با هدف سرنگونی این دولت ها و استقرار دولت های نوین پیش ببرند که با تکیه بر آن قدرت سیاسی نوین بتوانند جامعه ای که بنیادا متفاوت باشد را بسازند. این چنین است که می توانند امید واقعی را در دل ستمدیدگان کردستان و ترکیه و سوریه و عراق و ایران و تمام دنیا زنده کنند. قدرتی که توده های منطقه خاورمیانه اعم از کرد و غیر کرد به آن نیاز دارند، از درون بازی های پارلمانی یا سازش و همکاری با دولت های بورژوایی و امپریالیستی به دست نخواهد آمد. با مد نظر داشتن این حقیقت، امروز وظیفه ی تمام کمونیست های انقلابی است که خشم خود را به اشکال مختلف نسبت به جنایات دولت ترکیه و همدستان امپریالیستش ابراز کنند. خاورمیانه و سایر نقاط جهان ناآرام و خروشان اند. عرصه های مبارزه ی انقلابی گسترش می یابند. ضروی است که کمونیست ها بدون آنکه چشم از هدف شان بردارند در این عرصه ها برزمند و جنبش هایی که هدفشان انقلاب است را به راه بیاندازند.

حزب کمونیست ایران (م ل م)

9 مرداد 1394

دسته بندی: بیانیه