آکسیون اعتراضی در بروکسل

در حمایت از چریک های دهه ی 70 بلژیک

امروز صبح ساعت 8 تا 9 در برابر کاخ دادگستری بروکسل، تجمعی در برابر تقاضای تجدید نظر در حکم 4 چریک دهه ی 70 بلژیک برگزار شد

ادامه‌ی مطلب

مبارزه کارگران با پلیس در بلژیک

مبارزه کارگران با پلیس در بلژیک

در پی تظاهرات کارگری در شهر نامور -شهر جنوبی بلژیک- که در حمایت از کارگران اخراجی شرکت "آرسلور میتال" و برای چندمین روز پیاپی انجام برگزار می شد، درگیری شدیدی میان کارگران و نیروهای مسلح پلیس روی داد و تعداد زیادی از کارگران توسط ماشین های آبپاش، ابزارهای شوک پلیس ضدشورش و حمله های پلیس با باتوم و ... زخمی و روانه ی بیمارستان شدند. در اخبار دولتی از زخمی شدن حدود 100 پلیس توسط خرابکاران خبر داده می شود که کذب محض است. بیش از 2000 کارگر در تظاهراتِ امروز شرکت داشتند و به هیچ وجهی حاضر به ملاقات با نمایندگان دولت نبودند. البته در این بین سندیکاها نقش همیشگی و سازشکار خود را دنبال می کنند. از همین رو بود که تظاهرات امروز از سوی سندیکا، غیرقانونی تلقی شد و مجوز حمله ی پلیس به تظاهرکننده گان را عملا صادر کرد

ادامه‌ی مطلب

اعتراض به عدم آزادی جرج عبدالله

اقدامات اعتراضی به عدم آزادی جرج عبدالله در فلسطین و لبنان

 
در هفته های اخیر در بسیاری از شهر های اروپا و خاورمیانه، شاهد اقدامات اعتراضی بر علیه تصمیم دولت فرانسه مبنی بر پیروی از خواست آمریکا و اسرائیل و آزاد نکردنِ "جرج ابراهیم عبدالله" کمونیست زندانی در فرانسه بودیم. جرج عبدالله که بیش از 28 سال محبوس است، در هفته های پیش توسط دادگاه عالی فرانسه رسماً آزاد شد ولی وزیر کشور فرانسه از امضای حکم آزادی او خودداری کرده و موج خشم بسیاری از جوانان و کمونیست های عرب و غیرعرب را برانگیخته است

دیروز و در ابتکار عمل جالب و مبارزاتی در فلسطین -غزه- و لبنان -بیروت-  شاهد اعتراض جوانان خشمگین هستیم. مردم خشمگین در غزه با پرتاب کوکتل مولوتوف به سفارت فرانسه و در بیروت با آویزان کردنِ پارچه ی حاوی عکس جرج عبدالله و شعار آزادی او اعتراض خود را به دنیا ابراز داشتند

ادامه‌ی مطلب

گزارشی از نمایش فیلم "آب" در بروکسل

گزارشی از نمایش فیلم "آب" در بروکسل  ـ 18 ژانویه 2013

روز جمعه هیجدهم ژانویه کمیته­ی دفاع از مبارزات مردم ایران - بلژیک و شورای دانشجویان و جوانان چپ - کمیته­ی بلژیک، در چارچوب برنامه‌ی ماهانه‌ی خود، نمایش فیلمی را ترتیب داده بودند. این ماه ما با توجه به اهمیت موضوع تجاوز گروهی به دختر جوان هندی و شکل‌گیری مبارزات گسترده بر علیه ستم و تجاوز به زنان در هند و سایر نقاط جهان، فیلمِ هندی "آب - Water" را  برای نمایش و بحث پیرامونِ موضوعِ تجاوز و نقش آن در تحکیم روابط مردسالارانه، انتخاب نمودیم. البته این نمایش فیلم نیز در راستای برنامه­های ماهانه­ی کمیته و شورا برگزار شد که به­واقع تلاشی است تا با در دستور کار قرار دادن موضوعات گرهی، از طریق فعالیت­های سیاسی ـ هنری و اعتراضی ـ انقلابی به شکل مستمر و دایم، بحث خلاق و ثمربخشی را تقویت و ترویج کنیم.

روز جمعه در هوای سرد و برفیِ بروکسل، حدود 40 نفر از علاقه­مندان و دوستان ایرانی و بلژیکی در سالن کازابلانکا مجتمع فرهنگیِ پیانوفابریک گرد آمدند.

برنامه با تشریح حادثه‌ی پیش آمده در هند آغاز شد:

«دختر دانشجوی 23 ساله‌ای که در دهلی نو مورد تجاوز گروهی 6 مرد در اتوبوس قرار گرفته بود، جان خود را از دست داد. روز 16 دسامبر دختر جوانی همراه با دوست پسرش سوار اتوبوسی در یکی از مناطق بالای شهر می شود. در این اتوبوس به آن‌ها با میله آهنی حمله می شود و دختر جوان مورد تجاوز مکرر از جانب 6 مرد قرار می‌گیرد. پیکر نیمه‌جانِ این دختر در حالی که اتوبوس در حال حرکت بود به بیرون پرتاب می‌شود. بدن تکه تکه شده‌ی وی به بیمارستان حمل می‌شود و فورا سه عمل جراحی برای زنده نگاه داشتن‌اش انجام می‌گیرد، ولی از آن‌جا که برخی از ارگان‌های داخلی بدن وی از کار افتاده بود به بیمارستانی در سنگاپور منتقل می‌شود. در آن‌جا تیم پزشکی مجبور می‌شود به‌خاطر وارد شدن میله‌ی آهنی به درون بدن این دختر بخش اعظم رودهایش را ببرد. اما این دختر جوان در بیمارستان دچار سکته قلبی می‌شود و با این که بنا بر گزارش پزشکان، وی برای زنده ماندن بسیار مبارزه کرد، اما تمام تلاش‌ها بی فایده بود.

تجاوز به "امانت" به زبان اردو یعنی گنج، نامی که مردم به این دختر جوان داده بودند، تنها تجاوزی نیست که در هندوستان اتفاق افتاده است. بنا بر گزارش روزنامه گاردین "‌هندوستان بدترین مکان در جهان برای زنان است". در دو هفته‌ی اخیر زمانی که هزاران نفر از مردم در شهرهای مختلف هندوستان به خیابان‌ها ریخته‌اند که بر علیه تجاوز اعتراض کنند، ده‌ها تجاوز دیگر انجام شده است و ...»

با این مقدمه مجری معرفیِ مختصری هم از فیلم و کارگردان ارائه داد:

فیلم آب یکی از سه‌گانه‌‌های مشهورِ «دیپا مهتا» گارگردان هندی – کانادایی است. این زن که با فیلم‌های جنجالی «آتش» (۱۹۹۶) و «زمین» (۱۹۹۸) مشهور شده بود برای ساخت فیلم آب با مشکلات زیادی روبه‌رو شد، از جمله این‌که با مخالفت‌ها، تهدیدات و حملات هندوهای تندرو نتوانست فیلمبرداری و ساخت فیلم را در هند به پایان ببرد و با چهار سال تاخیر فیلم خود را بدون داشتن امنیت جانی در سال ۲۰۰۵ در سریلانکلا به پایان برد و سال ۲۰۰۶  این فیلم هندی زبان نماینده‌ی کشور کانادا و نامزد بخش اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان شد و ... در هر یک از سه‌گانه‌ها کارگردان به مسائل گرهی در هند اشاره دارد مثلا موضوع جدایی هند و پاکستان، فقر و اختلاف طبقاتی، مذهب، مساله‌ی ملی، همجنس‌گرایی و ... اما در تمام آن‌ها ستم بر زنان از چشم کارگردان دور نمی‌ماند و در فیلم آب برجسته می‌شود و ...

با وجود این‌که برای نمایش فیلم مشکل درک زبان اصلی فیلم وجود داشت، اما به کمک و یاری دوستان و یاران کمیته زیرنویس‌ها به دو زبان فارسی و فرانسه در زمان کوتاهی ترجمه شد و با کیفیت بالایی روی فیلم قرار گرفت و با این همکاری جمعی، دوستان ایرانی و غیر ایرانی حاضر در سالن فیلم را به زبان هندی با زیرنویس فارسی و فرانسه دیدند که با کاستی­های اندکی در تکنیک پخش و فضای سالن، مورد قبول و تحسینِ شرکت­کننده­گان قرار گرفت.

در بخش دوم با توجه به تاثیر عمیقی که فیلم داشت، همه دوستان مشتاق شرکت در بحث و شنیدن نظرات یکیدگر بودند.  حتی در این بخش به یاری یکی از دوستان آشنا به زبان فارسی و فرانسه خوشبختانه دوستان غیرایرانی هم توانستند در جریان بحث‌ها قرار بگیرند و در آن مشارکت کنند. تاکید بر این بود تا هم در مورد موضوع محوری فیلم و هم موضوع فرودستی زنان و جایگاه تجاوز به موضوع بپردازیم و این بحث به حضار سپرده شد و دوستان هر کدام به فراخور دغدغه، آشنایی و حساسیت خودشان به مسایلی پرداختند که اهمیت داشت.

دوستی به سبک ساخت و موسیقی فیلم اشاره کرد و اینکه به نسبت فیلم‌های بالیوودی بسیار خوش‌ساخت‌تر و هدفمندتر است. دوستانی به موضوع تجاوز پرداختند و سوال این بود که ریشه این شکل از خشونت در چیست؟ فرهنگ؟ مذهب؟ یا سیستمی که بر اساس سود سرمایه‌داری پیش می‌رود.

مجری اشاره داشت که این‌روزها تمایل این است که خشونت در هندوستان را ماحصل فرهنگ عقب‌مانده و وحشی‌گری مردم هند معرفی نمایند که تصویری غیرواقعی و گمراه‌کننده است و چند نمونه‌ی آماری برای نشان دادن پوچی این استدلال کافی است:

-          از هر 10 زن در جهان، 6 نفر در طول زندگی خشونت فيزيکی و يا جنسی را تجربه می کنند.

-          بانک جهانی در يك بررسی در رابطه با 10 عاملی که زنان را در سنين 20 تا 44 تهديد می کند به اين نتيجه رسيد که تجاوز و خشونت خانگی از سرطان، تصادفات ، جنگ و مالاريا برای اين زنان خطرناكتر است.

-          در آمريکا در سال 2005، 1181 نفر زن بدست شريک زندگی خود به قتل رسيدند. اين ميانگين سه زن در روز می‌باشد.

-          در آمريکا در سال 200۶،  23960 زن در آمريکا مورد تجاوز و يا آزار جنسی قرار گرفتند.

-          در انگلستان و ولز به‌طور ميانگين، هر هفته دو زن (110 نفر در يک سال) بوسيله شريک زندگی و يا شريک زندگی سابق به قتل می رسند.

-          در بريتانيا هر ساله 400 هزار زن مورد آزاد جنسی و 80 هزار زن مورد تجاوز قرار می گيرند، اين بيشتراز 9 تجاوز در ساعت است.

-          در فرانسه در سال 2011، 122 زن توسط شريک  و يا شريک سابق زندگی به قتل رسيدند.

دوست دیگری به تجربه‌ی شخصی و حرفه‌ای خود پرداخت و این‌که در بلژیک هم زنان زیادی مورد تجاوز قرار می‌گیرند و او به‌عنوان پزشک حتی با زنان تن‌فروشی مواجه شده که به شدت مورد خشونت قرار گرفته‌‌اند مثلا زنی که در اثر تجاوز گروهیِ شش مرد به بیماری ایدز مبتلا شده بوده و هم‌چنین زن تن‌فروش دیگری که مرد پس به جای پرداخت پول ماده شیمایی به صورت او پاشیده بود و صورتش را سوزانده بود.

دوست‌ دیگری سوال می‌کرد که آیا واقعا ازدواج دختران ۷ یا ۸ ساله در دنیا متداول است؟ و پاسخ این بود که در ایران هم این رقم رو به افزایش است. مثلا طبق آمار رسمی، در سال 88، 449 دختر زیر 10 سال در کل کشور ازدواج کرده‌اند که این رقم در سال ۸۹ به 716 مورد افزایش یافته است.

دوست دیگری به نقش پررنگ مذهب در فیلم اشاره داشت و معتقد بود بیش از حد این نقش در فیلم پررنگ شده است و اشاره‌ای به روابط تولیدی نشده است. از لحاظ سیاسی هم راه‌کار رفرمیستی را پیش می‌گذارد و پیوستن به گاندی را نقطه‌ی رهایی فیلم تصویر می‌نماید.

دوست دیگری معتقد است که کارگردان در هر فیلم‌های سه‌گانه‌اش هیچ جای سوالی برای مخاطب نمی‌گذارد و در پایانِ فیلم خودش از دیدگاه‌ خودش به سوالات پاسخ می‌دهد. کارگردان اما دایما تضادها را منعکس می‌کند و تضاد ساکنین دو طرف رودخانه و تفاوت زندگی، موسیقی و ... آن‌ها مورد تاکید است. همچنین کارگردان به نشان دادن معماری و آرشیتکت هم در فیلم علاقه دارد. حتی او نشان می‌دهد که تن‌فروشان اجازه ورود به کدام فضاهای باز را دارند مثلا کنار آب یا عبادتگاه‌ها همان‌طور که در کشوری مثل کانادا هم اجازه دارند وقت آزاد خود را در شاپینگ سنترها (مراکز خرید) بگذرانند و در هیچ مکان اجتماعی دیگری اجازه ورود ندارند و در اصل مصرف کنندگانی هستند که خودشان تبدیل به کالای مصرفی شده‌اند.

دوست دیگری معتقد بود که جنبه‌ی طبقاتی شرایط بیو‌ه‌ها در فیلم کمتر نشان داده شده است و این‌که آیا با بیوه‌ها در طبقات بالا هم همین برخورد می‌شود؟ و آیا این شرایط تا امروز ادامه دارد؟

دوست دیگری نوشته‌ی پایانی فیلم را ترجمه کرد که اشاره دارد که ۳۴ میلیون بیوه در هند هنوز در همین شرایط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ۲۰۰۰ سال پیش زندگی ‌می‌کنند.

بنابراین این فیلم نشان از یکی از تضادهای امروزه جامعه هند هم دارد. از طرف دیگر زنان طبقات مرفه همیشه امتیازاتی برای فرار از این میزان شرایط فرودست داشته‌اند و در این فیلم هم اشاره می شود که زنان در مناطقی از هند این شرایط را ندارند.

دوستی هم اشاره کرد که نمونه این شرایط فیلم را ما در ایران داریم و زنان بیوه در شرایط مرفه حتی امتیازاتی دارند که زنان شوهردار ندارند اما زنان طبقات فرودست واقعا هیچ انتخابی ندارند.

دوست دیگری معتقد بود کارگردان خودش هم نگاه جنسیتی و ملی دارد. چون یک زن و یک مرد نقش اصلی در فیلم را زیبا و سفید پوست نشان داده است و بقیه از آن زیبایی و رنگ بی‌بهره‌اند.

دوست دیگری معتقد بود هندوستان ملیت‌های متفاوتی دارد و امکان این تنوع در هندوستان هست اما زیبا بودن زن نقش اصلی تاکید بر این دارد که زیبایی و جوانی زن آیتم‌هایی است که زن کالایی قابل عرضه است.

دوست دیگری تاکید دارد که چرا خشونت بر زنان وجود دارد؟ در ایران هم در مناطقی ازدواج‌ها اجباری داریم مثل فیلم «عروسِ آتش». در بیمارستان‌های بلژیک حداقل هفته‌ای ۱۰ زن ترک مراجعه می‌کنند که از شوهرهایشان کتک خوده‌اند. هرچند این مربوط به ترک‌ها نیست اما بسیار شایع است. هرچند من با موارد معدودی هم برخورد کرده‌ام که مردها هم کتک خوده‌اند.

دوست دیگری معتقد بود انواع خشونت زیاد است و تضمین کننده منافع سیستم حاکم بود از جمله بستن پای زنان در چین از کودکی تا کوچک و ظریف بماند که در اصل ناقص می‌شدند، که هم زنان را باید برای مردان جذاب می‌کرد و زنان حق نداشتند قدم‌های بزرگ در زندگی بردارند. اما زن‌ها جز این که قربانی هستند اما خودشان هم به این ضعف تن می‌دهند.

دوست دیگری معتقد بود که کارگردان فیلم قادر شده از بالیود بیرون بیاید و چالش‌های اجتماعی را بیرون بیاورد. کارگردان سعی می‌کند خود را با فیلمنامه همراه کند و در بخش اول بسیار ریتم کندی دارد و سعی می‌کند با تصاویر کلوزآپ هیجان ایجاد کند. ولی نکته‌ی مثبت فیلم این است که با انتخاب نام آب نماد رودخانه‌ای است که بین دو طبقه در فیلم فاصله ایجاد کرده ولی همه زندگی آن‌ها به آب وابسته است.

دوست دیگری بر سمبلیک بودن نام آب تاکید داشت و تا حدی مذهب را تداعی می‌کند همان‌طور که طبقات حاکم با این آب از خودشان حفاظت می‌کنند، در طرف دیگر مردم از همان آب می‌نوشیدند و زندگی می‌گرفتند اما عامل بدبختی آن‌ها همین آب بود. در مورد پایان هم کارگردان راه‌کار را در قانون می‌یابد که به وسیله‌ی گاندی به‌وجود می‌آمد اما پایان فیلم با ایده کارگردان در تضاد است چون هم آب برقرار است یعنی هم مذهب و هم فاصله‌ی طبقاتی در حالی که اصلاحات گاندی در هند اعمال شده است.

سخنن پایانی این بود که تجاوز یکی از عریان‌ترین اشکال خشونت برای برقراری و حفظ رابطه مردسالارانه و تسلط بر بدن زن است که برای حفظ سیستم نابرابر موجود ضرورت دارد. یکی از راه‌های به حفظ رابطه‌ی نابرابر بین زن و مرد با اشاره به این‌که: همه زنان قربانی تجاوز و تهدید به تجاوز هستند حتی اگر مورد تجاوز مستقیم قرار نگیرند و برعکس همه مردان از نفس تجاوز سود می‌برند حتی اگر مرتکب تجاوز نباشند برای اینکه نظام تجاوز همه زنان را بیمناک و تابع مرد نگه می‌دارد و در نهایت و بیشتر از همه سیستمی از این رابطه سود می‌جوید که با تلاش برای همدستی نیمی از جامعه نیمه‌ی دیگر را در تهدید و انقیاد دایمی نگه می‌دارد تا ساختار حاکمیت سرمایه‌دارانه خود را حفظ نماید؛ و این‌که چرا موضوع تجاوز و خشونت در دستور کار مبارزاتی ما خصوصا بر علیه حکومت تئوکراتیک جمهوری اسلامی قرار گرفته است.

با توجه به کمبود وقت، برنامه­های ماه­های آینده­ی کمیته و شورا اعلام شد که برنامه­ی ویژه­ی "درس­های انقلاب 57 برای امروز" جمعه ۲۲ فوریه و برنامه­ی ویژه­ی "روز جهانیِ زن" جمعه ۱۵مارس برگزار خواهد شد. خوشبختانه به دلیلِ تنوع برنامه­های تاکنونی، دوزبانه بودن و همکاری با رفقای بلژیکی مورد توجه جمیع حضار قرار گرفت، طوری که پس از پایان برنامه و ترکِ سالن نیز بحث داغی در کافه­ی مجتمع فرهنگی ادامه داشت و اکثر دوستان تا ساعتی دیگر در فضایی صمیمی بحث‌هایمان را ادامه دادیم.

در پایان ما به وعده‌ی خود وفا کردیم و با توجه به این که پخش این فیلم مورد توجه و استقبال دوستان قرار گرفت و به درخواست شرکت کنندگان ما این فیلم را با زیرنویس فارسی روی کانال یوتیوب قرار دادیم تا دوستانی که تمایل به دیدن مجدد فیلم و یا معرفی آن به دیگران دارند، بتوانند از این امکان استفاده نمایند. با سپاس از دوستانی که در بخش ترجمه و تکنیک همکاری کردند شما می‌توانید برای دیدن فیلم به این لینک مراجعه نمایید:

http://www.youtube.com/watch?v=NnsCpcjmaJM

شورای دانشجویان و جوانان چپ- کمیته­ی بلژیک

ادامه‌ی مطلب

همکاری دولت فرانسه با آمریکا و اسرائیل برای عدم آزادی جرج ابراهیم عبدالله

همکاری دولت فرانسه با آمریکا و اسرائیل برای عدم آزادی جرج ابراهیم عبدالله

امروز دوشنبه 14 ژانویه قرار بود که طبق حکم دادگاه عالی پاریس که پنجشنبه ی گذشته صادر شده بود، جرج ابراهیم عبدالله -کمونیست زندانی اهل لبنان- بعد از نزدیک به 30 سال حبس آزاد شود. صبح امروز جمعیت زیادی در برابر زندان تجمع کرده و منتظر آزادی جرج بودند ولی وزیر کشور فرانسه در برابر نارضایتی اوباما و دولت اسرائیل از رای دادگاه عالی پاریس، حکم آزادی جرج عبدالله را امضا نکرد! و خشم بسیاری از فعالین و کمونیست ها را در اروپا و لبنان برانگیخت

باید منتظر باشیم و ببینیم نقشه ی جدید صهیونیست ها و دولت فرانسه چیست. باید برای حرکات اعتراضی آماده شویم

مرگ بر امپریالیسم

زنده باد کمونیست

زنده باد همبستگی انترناسیونالیستی

ادامه‌ی مطلب

رفیق آلفونسو آزاد شد

رفیق آلفونسو آزاد شد
رفیق آلفونسو "Alfonso "Alfon" Fernández," آخرین زندانی اعتصاب عمومیِ 14 نوامبر آزاد شد. شورای دانشجویان و جوانان چپ از حامیانِ کمپینِ آزادی رفیق آلفونسو بود و بدین وسیله به تمام فعالینِ این کمپین تبریک می گوید

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=NND_kJNCgN4 

ادامه‌ی مطلب

تظاهرات در بروکسل در محکومیت ترور سه زن کُرد در پاریس

تظاهرات در بروکسل در محکومیت ترور سه فعالِ 
 زنِ پ ک ک

ادامه‌ی مطلب

نمایش فیلم "آب" در بروکسل

نمایش فیلم "آب" در پیانوفابریک بروکسل

نمایش فیلم "آب"

18 ژانویه 2013 ـ ساعت 18ـ پیانوفابریک بروکسل

دوستان و رفقا، شما را دعوت می‌کنیم تا روز 18 ژانویه ساعت 18 در مجتمع پیانوفابریک، به بررسی موضوع "تجاوز به زنان" بپردازیم. در روزهایی که بحث تجاوز گروهی به زن جوانی در هند موضوعی برای مبارزه‌ی زنان در هند و جنبش بین‌المللی زنان شده و توجه همه‌ی رسانه‌ها را به خود جلب کرده است، ما نیز به سهم خودمان قصد داریم  برای عمق بخشیدن به این بحث که در مرکز آن روابط مردسالارانه قرار گرفته است و بررسی ساختار و چگونگی بروز آن در شرایط کشوری مثل ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی گامی برداریم و با نمایش فیلمِ "آب" (Water) شما را به تماشای آن و بحث و گفتگو در مورد فیلم و موضوع تجاوز دعوت می­کنیم.

فیلم "آب" به کارگردانیِ Deepa Mehta یکی از سه­ گانه­ های معروفِ "آب – خاک – آتش" است و روایتِ تاریکی از زنان بیوه­ ی روستاییِ هند در سال­های دهه­ ی 1940 است که تا امروز به قوت خود باقی مانده است. این فیلم، موضوعات بحث برانگیز مانند زن ستیزی و طرد اجتماعی را در بر می­ گیرد. داستانِ فیلم در سال 1938 و هندِ تحتِ استعمار بریتانیا سِیر می­ کند، در سال­هایی که زنان بیوه در فرودستیِ کاملِ اجتماعی زندگی می­ کردند، اجازه­ ی ازدواجِ مجدد نداشتند و باید تا آخر عمر به عبادتِ خدا و در فقر و تن­ فروشی برای بقا بسر می ­بردند. ماجرای فیلم، حولِ زندگیِ Chuyia دختر هفت ساله­ ای که شوهر خود را از دست داده می­ گردد. او تاکنون رابطه ­ی جنسی نداشته و هنوز با عروسک­ هایش بازی می­ کند، وقتی شوهرش می­ میرد او را مطابق سنّت با ساریِ سفید تحویل یک مرکز نگه­داریِ بیوه­ ها می­ دهند. او با زنان بسیاری که با فقر و فلاکت و ... در آن­جا روزگار می­ گذرانند آشنا شده و با جوان­ترین و زیباترینِ آن­ها دوست می­ شود. تا این زمان، Chuyia گمان می­ کرد که اقامتِ او در این مرکز موقتی است و مادرش بزودی برای بردنِ او خواهد آمد. در اثر یک سری اتفاقات Chuyia می ­فهمد که این مکان، محل اقامت او تا آخر عمر خواهد بود و تمام زنان این مرکز توسط زنِ پیر و مسئولِ آن­جا برای دادنِ سرویس جنسی به مشتریان محلی فروخته می­ شوند تا با این شرط امکانِ استفاده از غذا و جای خواب در این مرکز را دارند! از این­جا به بعد شاهد صحنه­ هایی از واقعیت­ های خشن زندگیِ این زنان و Chuyia خردسال هستیم و ماجراهای در پیِ آن را خواهیم دید. فیلم با برجسته کردنِ سنت و مذهب در جامعه­ ی هند و امکاناتی که از یک سو به مردان و طبقات مرفه می­ دهد و از دیگر سو زنان و طبقات محروم را به قهقهرا می­ کشاند؛ به خوبی توانسته جایگاه فرودستی زنان را ترسیم کند. در طولِ فیلم با کشمکش سنت و مذهب و حفاظت قانون از آن­ها در به بردگی کشاندنِ زنان روبه ­رو هستیم و سکسیم عریان را در پس روابط پوسیده و عقب­ مانده­ی اجتماعی خواهیم دید.

همچنین کمیته­ ی ما در این فرصت پیشاپیش شما را در جریان برنامه‌های آتیِ خود قرار می‌دهد:

سومین جمعه­ ی ماه فوریه (22/02/2013) ساعت 18 برنامه­ ای "پیرامونِ انقلاب 57"

سومین جمعه­ ی ماه مارس (15/03/2013) ساعت 18 برنامه­ ی ویژه ­ی "روز جهانیِ زن"

که در تلاش هستیم جزئیاتِ این برنامه­ ها، سخن­رانان و ... را به زودی در اختیار شما قرار دهیم. این برنامه ­ها به روالِ همیشه­ در پیانوفابریک برگزار خواهد شد.

  

زمان: جمعه 18 ژانویه، ساعت 18

مکان: سالن کازابلانکا (۲) در پیانوفابریک – خیابان فورت شماره ی ۳۵ – سنت ژیل

PIANOFABRIEk) Casablanca II) Rue du Fort 35, 1060 Saint-Gilles

نزدیکترین ایستگاه مترو: ترام‌های شماره ۳ و ۴ و ۵۱ ایستگاه  Parvis de Saint-Gilles

کمیته‌ی دفاع از مبارزات مردم ایران - بلژیک

شورای دانش‌جویان و جوانان چپ ایران ـ کمیته بلژیک

۰۴۸۶۴۸۴۳۶۵

http://committeebe.blogspot.be         http://shorayejavanan.com

              committeebe@gmail.com          iranianfederation@gmail.com

توجه: از ماه اکتبر، کمیته­ ی دفاع از مبارزات مردم ایران – بلژیک و شورای دانش­جویان و جوانان چپ؛ در سومین جمعه ­ی هر ماه، ساعت 18 در سالن شماره­ی (۲) کازابلانکای پیانوفابریک جمع­ نشینی خواهد داشت و تلاش می­ شود که با هم­کاریِ شما عزیزان، برنامه­ های متناوبی اجرا شود. از علاقه­ مندان خواستاریم برای ارائه­ ی پیشنهادات، مباحث سیاسی، اجرای برنامه ­های فرهنگی - هنری با رفقای کمیته تماس حاصل کنند.  شما می توانید برای سوال یا دریافت اطلاعات بیشتر با تلفن تماس: ۰۴۸۶۴۸۴۳۶۵ با ما در تماس باشید؛ و دوستانی که برای شرکت در این برنامه نیاز به «پرستار بچه» دارند می‌توانند پیش‌تر از طریق تلفن ما را در جریان قرار دهند تا هماهنگی‌های لازم را انجام دهیم. به امید دیدارتان 

ادامه‌ی مطلب

ترور سه فعال پ ک ک در پاریس

ترور سه فعال پ ک ک در پاریس

تیتر اول خبرگزاری های امروز خبر ترور سه کادر برجسته ی پ ک ک در مرکز کُردها در پاریس بود. دیشب در یک عملیات ویژه این سه زن در این مرکز ترور شدند و از صبح شاهد تجمع هزاران کرد مقیم پاریس در برابر ساختمان کردها بودیم که شعار می دادند "ما همه پ ک ک ای هستیم" ! چنین شعاری می تواند باعث محکومیت شود

هنوز از پشت پرده ی این ترور خبری در دست نیست ولی اینکه این ترور درست در شبی رخ داد که در روزهای پیش از آن مذاکرات دولت ترکیه با عبدالله اوجالان برای خلع سلاح چریکها جریان داشت، جای سئوالات بسیاری را باقی گذاشته است

فردا جمعه در بروکسل ساعت 15 در برابر سفارت ترکیه تجمع می کنیم و مراتب اعتراض خود را ابراز خواهیم کرد

ادامه‌ی مطلب

آکسیون اعتراضی در برابر سفارت شیلی - بروکسل

برگزاری آکسیونِ اعتراضی در برابر سفارت شیلی در بروکسل

آکسیون با تعداد اندکی از فعالین سیاسی برگزار شد و متاسفانه به دلیل برخورد پاسیفیستی برگزار کنندگان شیلیایی شاهد استقبال محدودی بودیم. در هوای سرد بروکسل برخی گروه های رادیکال و کمونیست در برنامه شرکت کرده و شعارهای خوبی در حمایت از خلق ماپوچه را سردادند

ادامه‌ی مطلب