شهرِ بروکسل با دو برنامه ی آکسیونی، شنبه ی شلوغ و پُر ازدحامی را پشت سر گذاشت. از اواسطِ روز مبارزانِ ضدسرمایهداریِ جنبشِ "بروکسل را اشغال کنیم" بارِ دیگر محوطه ی جلوی ایستگاهِ قطارِ شمالی –بروکسل نورد- و سپس "میدان رویال" را اشغال کردند و تا ساعاتی در آنجا بَست نشستند. برنامه ی آنها این بار بدونِ دخالت پلیس و بدونِ درگیری خاتمه پیدا کرد. هدف از تجمعِ آنها اعلامِ برنامه های عمومیِ اشغال بود و محکی برای سنجشِ جمعیت. در این برنامه نزدیک به هزار نفر شرکت کرده بودند و به پخشِ تراکت و بحثِ جمعی تجدید پیمان کرده و برنامه های اشغال در ماهِ جون اعلام نمودند. یکی از مهم ترین بحث های این مبارزان، آزادیِ رفقایِ دربازداشتِ "نوبوردِر" بود که از چند هفته قبل به دلیلِ حمله به یکی از ساختمان های ناتو در بازداشت به سر می برند. رفقایی که هم راهِ ما در آکسیون های برابر سفارت رژیمِ ایران بودند. تعدادی از تصاویرِ تجمع روزِ شنبه ی مبارزانِ جنبشِ اشغال را در لینک زیر ببینید:
برنامه ی دومِ شنبه 12 مه در بروکسل فستیوالِ سالیانه ی "هومو، ترانس جندر، ترانس سکشوال" ها بود. 17 اُمین پِرایدِ بروکسل در حالی برگزار شد که مطابقِ روالِ هرساله، یک دقیقه سکوت برای قربانیانِ خشونتِ جنسی، هم جنس گرایان و ... از سویِ کمیته ی برگزاریِ برنامه، اعلام شد. از ساعتِ 14 اخباری از روندِ افزایشِ فشار و تبعیض بر هم جنس گرایان در اروپا و دیگر نقاطِ دنیا به سمع عموم رسید و سپس رابطه ی بین بحرانِ اقتصادیِ دامنگیرِ دنیا و افزایش خشونت های مختلف به ویژه خشونت بر هم جنس گرایان توسطِ یکی از محققین و اکتیویست های حزبِ سوسیالیستِ بلژیک بیان شد. در ادامه از همه ی حضار خواسته شد که این روز را ورایِ شادی و پایکوبی به روزِ مبارزه با تبعیض، حمایت از حق مالکیت بر تن و حمایت از حقوقِ هم جنس گرایان، ترانس جندرها و ترانس سکشوال ها تبدیل کنند. با فریادهای شادیِ مردم به این درخواست پاسخ داده شد و مارش چند کیلومتری در شهر بروکسل آغاز شد. بیش از 50 هزار نفر در این برنامه شرکت داشته و با پرچم های رنگی، شعارها، تبلیغات و ماس کها و لباس های عجیب به شادی می پرداختند. در اطرافِ پودیومِ مرکزی چادرهایی بود که از سویِ ارگان های برگزارکننده ی برنامه و برخی احزابِ سیاسی تدارک دیده شده بود و به اطلاع رسانی و تبلیغات مشغول بودند. آموزشِ رابطه ی جنسی نه فقط برای کودکان که برای بزرگسالان و سالخورده گان هم تبلیغ می شد.
مارش با طیِ مسیری طولانی در مرکزِ شهرِ بروکسل
ساعتِ 20 به جای ابتداییِ خود بازگشت و مرکزِ شهرِ بروکسل و کافه های فراوانِ ِ
اطرافِ سنتروم، از آن زمان تا صبحِ روزِ بعد صحنه ی شادی و رقص و برنامه های ویژه ی
این فستیوال بود.
امسال نیز مانندِ هرسال صحنه های اصلیِ معرفِ
این روز، تبلیغِ افراطیِ سکسیسم بود! سکسیسمی که خود را در بالاترین حدود و دامنه های
سرمایه داری و در یکی از آزادترین کشورها برای هم جنس گرایان با تقریباً تمامِ
حقوقِ قانونی، از منظر واقعیِ معنی و مفهومِ آزادی و رهاییِ انسان ها و روابطِ فی مابینِ
ایشان نشان می داد. بدن های برهنه ای که برای عرضه ی خود در این روز به تمامِ روش های
کالایی کردنِ هرچه بیشترِ تن و برده گیِ انسان نمایش داده می شدند. رقابت میانِ
گروه های شرکت کننده برای معرفیِ این روز به نامِ "گِی پراید"،
"لزبین پراید"، "گی و لزبین پراید" و ... و مخالفت های سطحی شان
با نامِ "هومو، ترانس جندر، ترانس سکشوال پراید"!!! صحنه های غریبی از
تحقیرِ هتروسکشواِل ها که از جای گاهی تلافی جویانه ابراز می شد. تلاشِ مسلمانانِ
دگرجنس خواه برایِ تبلیغِ لباس های خود و پوششِ کشورهای عربی و تبلیغِ سکسیسمِ
مشخصِ مناطقِ مسلمان نشینِ دنیا، و مواردِ بسیارِ دیگری که نشان از تهی شدنِ هر
جنبشِ ترقی خواهانه ای دارد که اسیرِ بازی ها و روابطِ فاسدِ بورژوایی شود. آری به راستی
سرمایه داری پاسخ دیگری و برنامه ی بهتری برای "هومو، ترانس جندر، ترانس سکشوال"
ها ندارد. مشاهده ی این موارد برای ما اهمیت دارد تا پرده از نگاهِ سطحیِ مبلغانِ
آزادیِ جنسی که در صفوفِ اپوزیسیون –راست و چپ- جاخوش کرده و آرزویِ ایرانی شبیهِ
اروپا را دارند، برداریم. باید به آن ها گفت ثمره ی مبارزاتی که بهای جان های
بسیاری را در دنیا داده تا امروز بلژیک به عنوان بهشتِ هم جنس گرایان معرفی شود، در
نظامِ سرمایه داری همین است!
البته به زوایای مثبتی هم باید اشاره کرد. در
مارشِ امسال برخلافِ سالِ قبل شعارهای سیاسیِ بیشتری بر دستانِ مردم حمل می شد.
شعارهایی مانند؛ سکسیسم = راسیسم = هوموفوبی، هوموفوبی در محیطِ کار ممنوع، جشنِ
ما حمایت از قربانیانِ هوموفوبی در کشورهای دیگر است، حمایت از حقِ برابرِ هم جنس گرایان
و ... . مورد دیگر جالبِ توجه در این برنامه، خروشِ جمعیت در برابر ساختمانِ حزبِ
سوسیالیست بود. از آنجاکه نخست وزیرِ بلژیک هم جنس گرا و رهبرِ حزبِ سوسیالیست
است، فریادهای شادیِ جمعیت در برابر ساختمانِ این حزب بسیار شاد و خوشحال بود.
برای دیدنِ برخی از عکس های این برنامه لینک زیر
را ببینید: