بیاد رفیق بهزاد کاظمی

بیاد رفیق بهزاد کاظمی

رفیق بهزاد کاظمی در آخرین جدال مرگ و زندگی پس از قریب به یک هفته، دیگر چشمان درد آشنایش را باز نکرد و برای همیشه از میان ما رفت. او همچون هزاران مبارز بی نشان خلق از آغوش زمان رفت تا بر بستر تاریخ جاودان بماند. 

رفیق بهزاد از تبار انقلابیونی است که نام شان یادآور کوشش های بی دریغ و خستگی ناپذیر است. بهزاد یک دم از مطالعه، تبلیغ و ترویج ایده های سوسیالیستی فروگذار نبود.

بهزاد، علیرضا ... فقط با نام و یاد رفقای جانباخته در راه انقلاب نزیست بلکه آن آرمان ها را به زندگی بدل کرد و امروز نسل ما وامدار تمام انقلابیونی است که زندگی را به مبارزه و مبارزه را به زندگی بدل کردند.

بهزاد جز معدود مبارزینی بود که فعالین چپ نسل جوان امروز به خوبی و از نزدیک او را می شناسند و از او آموخته اند و جدل رفیقانه با او را تجربه کرده اند. بهزاد یار و یاور بسیاری از فعالین دانشگاهی سال های اخیر بود که هم رزم آن ها در دوران تبعید شد. او عمیقاً به این موضوع معتقد بود که آینده جنبش را جوانان رقم می زنند به خاطر همین بی ادعا و با امکانات محدود مبارزین تبعیدی تمام کوشش خود را به کار می گرفت تا پیوند بین جوانان رادیکال و چپ را تعمیق بخشد.  

روزگاری صدای گرم و پرصلابتش و زمانی گرفتگی صدای بیمارش در برنامه های اتاق اتحاد سوسیالست ها روحیه انقلابی اش را متبادر می کرد. روحیه ی انقلابی اش به ما نیز این امکان را می داد تا به موانع و محدودیت های پیش پای خود فائق آییم. بهزاد در عین اینکه رفیقی سیاسی بود، رفیقی هم دل و مهربان برای مشکلات شخصی نسل ما نیز بود. همیشه در پایان هر گفتگوی رفیقانه یک وظیفه انقلابی در آستین داشت.

ورای این ها او یک انترناسیونالیست بود. بهزاد از طریق ارتباطات گسترده با روشنفکران و انقلابیون کشورهای دیگر درس های زیادی به جنبش ایران منتقل کرد.

بهزاد با رسیدن اولین گروه از تبعیدیان نسل ما، برنامه اتاق پالتاکی اتحاد سوسیالیست ها را برای جوانان سوسیالیست برگزار کرد و بی دریغ رسانه ای را در اختیار ما گذاشت تا در برابر تریبون های قدرتمند نیروهای راست بتوانیم حقایق مبارزات نیروهای چپ در دانشگاه را بیان کنیم.

بهزاد آگاهانه و مجدانه به فضای مجازی تسلیم نشد. ما و سایر فعالین او را در اکثر عرصه های مبارزاتی مختلف و در کشورهای مختلف در سمینارها و کنفرانس ها و تظاهرات و ... می دیدیم. او ناباورانه با جسمی بیمار در عرصه های مبارزاتی و همبستگی با مبارزات مردمی حضور داشت.

هنوز خاطره ی سفرهای بهزاد به بلژیک برای کمیته ی ما تازه است. در اولین سفر برای پشتیبانی از آکسیون ما در حمایت از رفقای دستگیر شده در ایران و برای آشنایی با رفقای غیر ایرانی ما به بروکسل آمد.

در این لحظات سخت مرور خاطرات با او، آن چه امروز بیش از هر زمان ذهن مان را مشغول کرده این است که چقدر سخت است جایگزین او را جستن و یافتن. چقدر مسولیت مان فزونی گرفته است. اشک هایمان را پاک می کنیم و با صلابت بر می خیزیم چرا که اگر او بود نیز همین را می خواست و همین را می کرد. رفتن بهزاد نهیب مان می زند که زمان اندک است و ما باید زودتر رشد کنیم. جنبش انقلابی یکی از استوارترین همراهانش را از دست داد و غمی سنگین برای همگان ببار آورد.

کمیته جوانان ایرانی – بلژیک

committeebe@gmail.com