یکشنبه ۱۷ آوریل از ساعت ۱۵ یک راهپیمایی نمادین توسط مخالفین حق سقط جنین معروف به "پرولایف"ها در بروکسل برگزار شد. در شرایطی که به دلایل امنیتی اجازه کوچکترین تجمع و آکسیونی در بروکسل صادر نمی شود، این برنامه با اجازه و طبق معمول با حفاظت گسترده نیروهای پلیس برگزار می شد. پرولایف ها تصمیم داشتند که راهپیمایی خود را از نزدیکیِ ایستگاه قطار شمالی تا کاخ دادگستری برگزار کنند و پیش از برگزاری نیز هیچ اطلاع رسانی و تبلیغی نکرده بودند. ظاهرا برنامه آنها هفتمین راهپیمایی در بلژیک از مجموعه برنامه ها و کمپین های جهانیِ ضد حق سقط جنین بود. این برنامه از اولین دوره آن یعنی هفت سال پیش با حمایت کامل کلیسای کاتولیکِ بلژیک، حزب دموکرات مسیحی، حزب اومانیست و حزب ناسیونالیست (شامل فاشیست های فلامز بلانگ و امروزه حزب بزرگِ اِن وِ آ) برگزار شده و تا کنون ادامه دارد.
برنامه آنها توسط تنی چند از فعالینِ فمینیست شناسایی و به سرعت توسط اس ام اس و تلفن خبررسانی شد و در فاصله زمانی کوتاهی، عده ای از فعالینِ رادیکال و عمدتا فمینیست ها به سوی محل برگزاری برنامه حرکت کردند. پلیس از مقابل ایستگاه قطار مرکزی (سنترال) مانع نزدیک شدنِ فعالین مدافع حق سقط جنین یا "پروچویس" ها به صف پرولایف ها شد. از همین جا درگیری کلامی میان دو صف بالا گرفت و پلیس به سرعت وارد عمل شد. صف پرولایف ها با بیش از ۱۵۰۰ نفر سازماندهی شده بود و البته باید حمایت پلیس و مقامات را نیز به آن اضافه کرد. رئیس پلیس منطقه خطاب به پروچویس ها اعلام کرد که به هیچ عنوان حق ایستادن یا تجمع در شهر را ندارند چون مجوزی برای اینکار نگرفته اند و پرولایف ها دارای اجازه قانونی هستند! فعالینِ مدافع حق سقط جنین که به زحمت به ۱۰۰۰ نفر می رسیدند با این حرف پلیس خشمگین و به سمت صف پرولایف ها حمله کردند. در همین زمان، یکی از مسئولین برگزار کننده برنامه پرولایف ها در حال قرائت نامه ای بود که از شهرهای دیگر جهان -عمدتا آمریکا- رسیده بود که به فعالیت ها مشابهی اشاره داشت و جمعیت حاضر از موفقیت در بستن چندین مرکز سقط جنین در آمریکا هوراکشان دست می زدند.
با فشاری که از جانب فعالین پروچویس وارد آمد، پلیس به خشونت متوسل شده و آنها را مورد ضرب و شتم شدید قرار داد. تعداد زیادی دستبند زده بر زمین نشانده یا خوابانده شدند. ۳۳ نفر توسط ماشین های پلیس دستگیر و روانه بازداشتگاه شدند که تا پایان شب، همه آنها به غیر از یکی از فمینیست ها آزاد گشتند.
این مساله بحث دوباره ای در میان فعالین جنبش زنان و دیگر نیروهای رادیکال دامن خواهد زد مبنی بر یورش سازمان یافته نیروهای راست و مذهبی به دستاوردهای مبارزاتی زنان و سایر جنبش های اجتماعی.
