زنده باد همبستگیِ انترناسیونالیستی!
ما را هم اوباش میخوانند، چون ما هم میخواهیم دنیا را تغییر دهیم!
ما را هم اوباش میخوانند، چون ما هم میخواهیم دنیا را تغییر دهیم!
وقتی جنازه ها روی زمین مانده، چیزی برای شکرگذاری نیست ...
نمی توانم نفس بکشم ...
این وضع را باید متوقف کرد ...
هیچ کس نمی تواند در حاشیه بماند ...
همان‌قدر که خبر کشته شدن مایک بروان و اریک گارنر و تبرئه‌ی پلیس جنایت‌کار خشمگین‌مان کرد، خبر مبارزات جانانه‌ی زنان و مردان معترضِ در خیابان های نیویورک سیتی، شیکاگو، دیترویت، لوس آنجلس، بالتیمور، بوستن و ... و شهرهای مختلفِ ایالات متحدهی آمریکا، ما و همه‌ی نیروهای انقلابی را به هیجان آورده است؛ و دوباره شوق و امید به تغییر را در دل هزاران نفر زنده کرده است. فریاد‌های خشمگین شما در مقابل این بی‌عدالتیِ آشکار و برای متوقف کردن وحشی‌گری‌های بازوی سرکوب سیستم، چارچوبِ «امنیت» امپریالیسم را در خانه‌ی امنِ «دمکراسی» به لرزه انداخته است. مبارزات شما علیه «صادرکنندگان» دمکراسیِ بورژوایی چنان باقدرت پرده از ماهیت این دمکراسی برداشته که نمی‌توانند آن را از دید قربانیان سیستم سرمایه‌داری و جنگ‌های تجاوزکارانه‌ی آمریکا در دنیا پنهان کنند. قربانیانی که قلب‌هایشان پر از نفرت از حافظان نظم موجود بود، امروز قلب‌شان برای مبارزین خیابان‌های آمریکا می‌تپد و به شما درود می‌فرستند.
درودهای سرخ ما را از اروپا پذیرا شوید. ما جمعی از جوانانی هستیم که از خاکستر شکست و سرکوب یک نسل شورشیِ و انقلابی در ایران برخواستیم؛ و زیر سایه‌ی سرکوب یکی از ارتجاعی‌ترین حکومت‌های منطقه شعار «نه به امپریالیسم، نه به ارتجاع» را در دانشگاه فریاد زدیم تا ثابت کنیم 'نه سرکوب و ارعاب و کشتار و نه نغمه‌های یاس و بدبینی که می‌گویند نمی‌توان این جهان را تغییر داد، نه موعظه‌هايی که می خواهند افق ما را پايین بکشند، نتوانستند رویاپردازی را از ما بگیرند.' تاریخ نشان داده که مبارزین رویاپردازی کرده و ایده هایشان را به زمین می آورند و کار درستی می‌کنند حتی اگر در پی تحقق عمیق‌ترین و عالی‌ترین آمال خود جان شیرین را فدا کنند. بنابراین باز هم درودهای انقلابی و آرزوهای بلندپروازانه‌ی ما را از اروپا بپذیرید!
ما هم‌زمان با شصت و یکمین سالروز «روز دانشجو» در ایران (برابر با هفتم دسامبر) مبارزات‌مان را با مبارزه‌ی شما پیوند می‌زنیم. سال ۱۹۵۳ پس از موفقیت کودتای امپریالیستی آمریکا در ایران، ریچارد نیکسون معاون رئیس جمهور وقتِ ایالات متحده برای تجدید پیمان با شاه به تهران سفر کرد و در جریان اعتراض جنبش دانشجویی به این دیدار، سه دانشجوی مبارز در درونِ دانشگاه کشته شدند و از آن زمان تا کنون روز ۷ دسامبر نماد مبارزه‌ی جنبش دانشجویی با استبدادِ داخلی و دخالتِ خارجی است و از اهمیت تاریخی برجستهای در ایران برخوردار شده است و خوشبختانه این مبارزه در نسل ما کماکان بر علیه رژیمِ تئوکراتیکِ جمهوری اسلامی و مرزبندی با دخالت های نظامی و غیرنظامیِ قدرت های امپریالیستی به رهبریِ ایالات متحدهِ آمریکا ادامه دارد. از نظر ما امروز بخشی از مبارزه جهانیِ ستمدیدگان در خیابان‌های آمریکا جریان دارد و ما خود را بخشی از آن مبارزه می‌دانیم. مبارزه‌ی شما، مبارزه‌ی ماست. اعتراضاتی که با قتلِ مایک براون آغاز شد ولی پس از قتلِ اریک گارنر، توده های خشمگین را در برابر کلیت نظام دادرسی و قوای نظامیِ ایالات متحده قرار داده است و این واقعیت را برملا می سازد که: هیچ کس نمی تواند در حاشیه بماند ...
آری، سیاهان در آمریکا بهپا خواسته‌اند، بسیاری دیگر به آنها پیوسته‌اند و خیابانها را اشغال کرده‌اند. مردمی که به خیابانها آمده اند در برابر یک ستمِ تاریخی شوریده اند. ستم بر سیاهان! یکی از پایه های استمرارِ امپریالیسمِ سفیدِ آمریکا؛ که اتفاقا برای فرار از عواقب این ستم تاریخی امروزه سکان دولت آن را یک سیاه‌پوست در دست دارد. اوباما در زمان انتخاب شدنش به ریاست جهموری ایالات متحده امیدی واهی در دل بعضی از نیروهای مترقی و اکثیرت سیاه‌پوستان ایجاد کرد، به خوبی نشان داد که او فقط راننده‌ی سیاه‌پوست این ماشین سرکوب امپریالیستی سفید است. او که فرماندهی خودش بر کل قوای سرکوب و کشتار داخلی و خارجی را پیشرفت عظیم نژادی می‌داند، اما اعتراض سیاهان به این کشتار و بی‌عدالتی دستگاه قضایی آمریکا را بی‌قانونی و مخرب می‌داند و معترضین را اوباش می‌خواند. همان‌طور که جمهوری اسلامی هم معترضین و مخالفین را اوباش و خس و خاشاک می‌نامد. عجیب نیست! نگاه همه‌ی این نیروهای ارتجاعی به مردم و مبارزات آنان یکسان است حتی اگر در تضاد منافع امپریالیستی با یکدیگر قرار داشته باشند.
به همین دلیل شورش شما و ما یک شورش کاملا بر حق است و باید تا آخر برویم. به قولِ رفیقِ انقلابی کارل دیکس: این وضع را باید متوقف کرد ... باید در خیابان ماند و فریاد زد و مبارزه کرد و قتلهای خشونت بارِ پلیس را متوقف ساخت. آنها گاز اشک آور، گلوله های پلاستیکی و واقعی بهسوی شما شلیک خواهند کرد؛ شما گسترده تر اعتراض می کنید؛ به شکلِ اجساد بر روی زمین افتاده و خیابان ها را مسدود می کنید؛ در محل کارِ خود آکسیون های اعتراضی سازماندهی می کنید و دانشگاهها و مدارس را به سنگرهای شورش تبدیل می کنید و ... و فریاد انقلاب هم سر می دهید. بله! در میان شما برخی به درستی اعلام می‌کنند که انقلاب یک رویدادِ لحظه ای نیست! انقلاب پروسه ای است که مردم خشمگین و ستمدیده، آگاه شده و با یک رهبریِ آگاه به سمت تصاحب قدرت و تغییرِ روابط میان انسان ها رهسپار می شوند. توده های در حاشیه مانده، متن را اشغال کرده و سیاستِ رهاییِ خود از ستم را به رهاییِ کل بشر گره می زنند؛ مبارزات خود را به مبارزات مردم معترض مکزیک که در جستجوی دانشجویانِ ربوده شده توسط دولت، می شورند؛ به مبارزاتِ فلسطین و کردستان، ایران و هند، شمال آفریقا و فریاد رهایی تمامی نوع بشر را سر می دهند. چنین انقلابی باید رهبری شود وگرنه توسط نیروهای دیگر به حاشیه رانده شده یا از صحنه حذف میشود.
رفقای انقلابی! مردم معترض! احزاب دموکرات و جمهوری خواه و تمامی نیروهای رنگارنگ وارد صحنه شده اند تا شما را وادار سازند که به خانه هایتان بازگردید. با تهدید و کشتار شما یا با دادن وعده‌های واهی و مذاکره با سازش کارانی که خود را نمایندگان شما می خوانند. کشیشان ارتجاعی به موعظه مشغولند و شما را «اراذل و اوباش»ِ روزهای مقدس کریسمس و سالِ نو می نامند.
برخی مقامات از دخالت کمونیستها در این مبارزه می گویند، رسانههای دنیا شما را اراذل معرفی می کنند و پلیس کشورهای اروپایی به حالت آماده باش درآمده چون خطر سرایت شورش به کشورهایشان را حس کرده‌اند. وقتی زبانه های آتش در خانه ی ارباب سرکشد، شرکا و جیره خواران به هر وسیله ای درصددِ فرونشاندنِ آن برمی آیند.
بی‌شک در شرایطی که آینده در خطر است، جهان تشنه‌ی آن است که یک صدای جدید، یک رویکرد نوین به مبارزه‌ای جدید جان بدمد؛ مباررزه ای با هدف متولد کردن یک جهان نوین و رها شده، بدون تبانی با قدرتها!
ستمدیدگان باید بیش از هر کس جرأت کنند که این واقعیت علمی را علمی و صادقانه بفهمند و با مسائل پیچیده‌ی آن دست و پنجه نرم کنند و برای تحقق آن مبارزه و مقاومت و فداکاری کنند. ستمدیدگان برای اینکار باید رهبران انقلابی خود را داشته باشند.
ستمدیدگان و خصوصا جوانان باید بیش از هر کس جرأت کنند، آرزوپردازی کنند و برای فرارفتن از خواست آن‌چه ممکن است، مطالعه و مبارزه کنند و افق‌های بلند ترسیم کنند.
بی‌تردید ما و شما باید جنبش‌هايی انقلابی بوجود آوریم و گسترش دهیم که هدفش ایجاد جهانی است بدون هیچ یک از اشکال ستم، بدون جنگ‌های ویران‌گر و غارت‌گری امپریالیستی؛ بدون انقیاد و جهل مذهبی، بدون اعوجاج عظیم که در یک سوی آن ثروت‌های عظیم در معدودی از کشورهای امپریالیستی انباشته شده است و در سوی دیگر آن توده‌های تحت استثمار صفوفشان روزبروز بیشتر میشود؛ جهانی بدون افکاری که منطبق بر این وضع است؛ جهانی بدون وجود افکاری مانند پدر/مردسالاری، تبعیض‌نژادی، برتری دگر‌جنس‌گرایان، تبعیض مذهبی و... و مفاهیم دروغینی مانند "طبیعت خودخواهانانه و تغییر ناپذیربشری". مطمئنا خلق چنین جهانی ممکن‌ست!
و ما با شما هستیم. ما همدستانِ شما هستیم. ما را هم اوباش میخوانند چون ما هم میخواهیم دنیا را تغییر دهیم. ما انقلابی و کمونیست هستیم. چون ما هم خواهان انقلاب هستیم، نه چیزی کمتر!
به خيابان می آييم. دسته دسته، گروه گروه، فوج فوج!
می آييم تا ورشكستگی نظام سرمایه داری را اعلام كنيم!
می آييم تا بار ديگر در نبردهای خيابانی، اراده ی خود را برای یک مبارزه ی تا به آخر نشان دهیم!
به خيابان می آييم، اما سرنوشت خود را به اراده ی رهبران ارتجاعی گره نخواهيم زد؛ به خيابان می آييم، تا سرنوشت خود را به دست گيريم. برای آنكه عزم و اراده كافی برای نبردی تا به آخر داشته باشيم بايد هشيار باشيم.
ما رهبران هشیار نیاز داریم!
انتخاب با ماست؛ ديگران انتخاب خود را كرده اند!
انتخاب ما، انقلاب است!
کمیته ی جوانان بلژیک
ده دسامبر 2010
ده دسامبر 2010
دو پوستر طراحی شده توسط رفقای حزب کمونیست انقلابی آمریکا
From “Iranian Youth Committee in Belgium”
To the street fighters in USA
Viva International solidarity
They call us thugs, because we want to change the world!
To the street fighters in USA
Viva International solidarity
They call us thugs, because we want to change the world!
When there are dead bodies here and there, there is nothing for thanksgiving… I cannot breathe…This situation must be stopped… No one can stay on the sidelines...
As the death of Michael Brown and Eric Garner, and also the exoneration of the criminal police outraged us, the news of your brave battle with the police in New York city, Chicago, Detroit, Los Angeles, Baltimore, Boston and all other cities in the USA have enthused all the revolutionary people as well as us. Hope for change has revived in heart of thousands of people.
Your outrage for this manifest injustice and your fights for brutality of police force, the main arm of this suppression system, endangered imperialism “safety” in the safe house of “so-called democracy”. Your fights against “exporters” of bourgeois democracy has clearly revealed the real face of this system to the extent that they cannot hide it from the victims of capitalism system; the victims that their hearts were full of hatred of the new world order, but now those hearts are beating for all protesters throughout the street of America. Accept our red greeting from Europe. We are a group of young people, standing up again after the reactionary regime repressed the Iranian revolutionary people. Under the suppression system and massacre of one of the most reactionary regimes in Middle East, our slogan throughout all universities was: “No to reactionary, No to imperialism”. We aimed to prove nothing is able to stop us dreaming for a better world. “Suppression”, “murder”, “intimidation”, “assassination”, “disappointing”, “pessimistic voices saying change is impossible” and “preaching to slow down us” never made us off to dream.
History has always shown that protesters who dream and come up with their ideas, they do the right job, even though to realize their deepest ambitions, they sacrifice their lives. So again, accept our revolutionary hearty greeting and our ambitious wishes from Europe. In the 61st anniversary of the “Student Day” in Iran (7th Dec.), we graft our movement onto your protest. In 1953, after the success of imperialist coup, Richard Nixon, US vice president visited the king of Iran (Shah) in Tehran for another allegiance. During the student protest against this meeting and colonial agreements, three students were killed by the police in the university. Since then, 7th of December has been the symbol of students movement against “domestic tyranny” and “foreign intervention”. This day as a historical important uprising day in Iran, fortunately, has still been a symbol of ongoing protest against the theocratic Islamic regime and imperialists’ military intervention led by USA.
In our point of view, today, fights of American protestors are part of international fights evolving by all oppressed people around the world, and we do believe that we are also a part of this stream.
Protests were firstly begun by murdering Mike Brown but after the murder of Eric Garner, people faced with this corrupted Judicial System in the United State of America. It revealed this reality that: No one can stay on the sideline. Yes, black people have arisen in USA; a lot of other people have joined them and occupied streets. This is a significant uprising against historical injustice and oppression.
The black oppression is one of the essential bases of white imperialist governments. The ridiculous and painful part of this tragedy is that to get away from the consequences of this historical oppression, apparently the system is under the control of a black president.
Obama, for being elected the president of the America, had to try to create a false hope in heart of progressive ones and the black majority as well. Now, we do find out that he is nothing but only a black driver for white giant imperialist suppression machine. He takes into account that being the commander of this huge machine is a great racial progress while he calls all protestors as plug-uglies. He thinks protesting against Judicial System in USA is a kind of vandalism and illegality. In the same way, Islamic Republic of Iran have called its protesters as dusts and brushwood. Although these kinds of reactionary powers might sound in conflict with the imperialism interests, doubtless, all of them use the same method against their protestors.
That’s why your rebellion and our one are absolutely right and must go on to the end.
According to the revolutionary comrade Carl Dix: This situation needs to be stopped.
It is necessary to stay in streets, scream and fight to stop the police violence and murders.
They fire tear gas, fake and real bullets, but you protest further. You block all streets with your bodies lying down there. You organize progressive actions in your workplaces. You turn all universities and schools into the bastion of your struggle, and you roar the revolution. Yes! Some of you properly emphasize that “Revolution is not an instantaneous event”!
Revolution is a gradually process in which oppressed and outraged people are being informed to take the control of the authority, and to change the social relationship by a conscious leadership.
People in sidelines will occupy mainlines and will graft their emancipation to the emancipation of all human beings. They will graft it to Mexican protestors who revolted against the government kidnapped students, Palestine and Kurdistan, Iran and India, North of Africa, and at the end, they will shout the emancipation of the whole human beings. Such a revolution should be led otherwise it may be defeated and turned down by other forces. Our revolutionary comrade! Protesters! Democratic and republican parties and all colorful forces are trying to push you back to your home by threatening, massacring, deceiving, shallow promises, or negotiating with compromiser who call themselves your representatives. Reactionary priests keep on peaching and calling you “thugs and plug-uglies” in the holy days of Christmas and New Year. Some of the officials are talking about the communists’ intervention. The media describe you as the plug-ugly. Police force in European countries is highly alert because they smell the danger. When the lord house is on fire, all partners and flunkies start extinguishing by any mean.
While it is indeed in danger, the world is starved for a new voice, a new approach to revive a new struggle; a campaign aimed to make a new free world, without any collusion with corrupted powers. Oppressed people must increase their courage more than any other time to understand all these scientific facts in a scientific way. They need to deal with its complication, and resist to realize and settle down such a free world. This people need to have revolutionary leaders to do so.
Suppressed people, especially the youth, must dare more than others. They must study, draw an intellectual horizon, and dream to crush down this depraved system.
Undoubtedly, you and we must develop revolutionary movements that aim for making a world without any oppression, without catastrophic devastating wars of imperialists, without religious subjugation; a world without massive distortion by the enormous wealth accumulated in a few imperialist countries while on the other side, there are exploited masses increasing day by day; a world without patriarchy, segregation, homosexuals inequity, and religious discrimination; a world without false concepts such as unchangeable human nature. It is certainly possible to make such a world. We are with you. We are your allies. They call us thugs, because we want to change the world. We are communist revolutionaries since we want REVOLUTION, nothing less!
We go outside in the streets, together all in groups!
We go to shout the bankruptcy of capitalism!
We go to show our will to fight to the end!
We go but we won’t tie our fate to the will of reactionary leaders!
We go to take our fate in our hands. To stay determined in our way to the end, we must be awake and aware!
We need conscious leaders!
The choice is ours; others made their own!
Our choice is revolution!
Iranian Youth Committee in Belgium
