گزارش راهپیمایی اول ماه مه 2014 - بروکسل + تصاویر
از دو هفته قبل فعالینِ کمونیست و آنارکو کمونیست
جلسه ای ترتیب داده و مقدمات راهپیمایی روز اول ماه مه را برنامه ریزی کردند. بعد
از دو سال وقفه٬ توسط کلکتیو آنتی فا ی بروکسل و لیژ٬ سازمان کمک سرخ٬
جوانان سندیکای سوسیالیست و کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران – بلژیک فراخوانی داده شد تا
در مقابل مراسم صرفا جشن و تهی از سیاست مبارزاتیِ سندیکاها و کارگری و احزابِ
چپ پارلمانی بلژیک یک مرزبندی روشن پیش بگذارد. با توجه به فرارسیدن انتخابات مجلس فدرال
بلژیک در ماه مه و تکاپوی بسیاری از احزاب و سازمان های به ظاهر چپ برای شرکت در آن
و کسب کرسی در مجلس٬ سیاست های این راهپیمایی به قرار زیر تنظیم شد:
- مرزبندی با انتخابات بورژوایی و احزاب رفرمیست
- مبارزه با سیستم سرمایه داری در کلیت آن
- مبارزه با فاشیسم و رشد نیروهای راست در اروپا و بلژیک
- حمایت از حق اقامت پناهجویان و مهاجران بدون برگه اقامت
تصمیم دیگری هم مورد توافق برگزارکنندگان قرار گرفت مبنی بر استفاده مطلوب از فضای روز اول ماه مه استفاده کرده و بدون کسب اجازه از پلیس اقدام به راهپیمایی شود. هرچند درک های متفاوتی از سیاست های فوق در میان برگزار موجود بود اما در روز برگزاری راهپیمایی گروه های دیگری مانند کلکتیو پناهجویان بدون اقامت٬ جوانان ال سی اِر٬ کلکتیوِ آزادی خنت و بسیاری دیگر از فعالین کارگری و سوسیالیستِ بلژیکی و غیربلژیکی نیز با این سیاست ها همراه شده و به صف این مبارزه پیوستند.
برنامه از ساعت ۱۳ آغاز شد و در فضایی اکتیو و مبارزاتی و با شعارهای زیر طی مسیر کرد:
- آ٬ آنتی٬ آنتی کاپیتالیستا
- هیچ فاشیستی در محله من نماند٬ محله من از فاشیست پاک شود
- انقلاب٬ تنها راه رهایی
- ما همه مهاجر بدون برگه اقامت هستیم؛ نسل اول٬ نسل دوم٬ نسل سوم
- مقاومت٬ انترناسیونال؛ ضد فاشیست و ضد سرمایه داری
- زنده باد همبستگی انترناسیونالیستی
- شعار رفقای ایرانی: پرولتاریا چیزی برای از دست دادن ندارد٬ جز زنجیرهایش٬ اما جهانی برای فتح دارد / انترناسیونال است نژاد انسان ها / اولین گام رهایی زنان در خاورمیانه جدایی دین از دولت است / سرنگون باد جمهوری اسلامی / انقلاب تنها راه رهایی
- هشدار٬ هشدار٬ آنتی فاشیستا
- پلیس همه جا٬ عدالت هیچ جا
- مردم متحد هرگز شکست نمی خورند (گاها تغییر داده شد به: مردم مسلح هرگز شکست نمی خورند)
- پلیس فدرال٬ محافظ سرمایه داری
- ...
- مرزبندی با انتخابات بورژوایی و احزاب رفرمیست
- مبارزه با سیستم سرمایه داری در کلیت آن
- مبارزه با فاشیسم و رشد نیروهای راست در اروپا و بلژیک
- حمایت از حق اقامت پناهجویان و مهاجران بدون برگه اقامت
تصمیم دیگری هم مورد توافق برگزارکنندگان قرار گرفت مبنی بر استفاده مطلوب از فضای روز اول ماه مه استفاده کرده و بدون کسب اجازه از پلیس اقدام به راهپیمایی شود. هرچند درک های متفاوتی از سیاست های فوق در میان برگزار موجود بود اما در روز برگزاری راهپیمایی گروه های دیگری مانند کلکتیو پناهجویان بدون اقامت٬ جوانان ال سی اِر٬ کلکتیوِ آزادی خنت و بسیاری دیگر از فعالین کارگری و سوسیالیستِ بلژیکی و غیربلژیکی نیز با این سیاست ها همراه شده و به صف این مبارزه پیوستند.
برنامه از ساعت ۱۳ آغاز شد و در فضایی اکتیو و مبارزاتی و با شعارهای زیر طی مسیر کرد:
- آ٬ آنتی٬ آنتی کاپیتالیستا
- هیچ فاشیستی در محله من نماند٬ محله من از فاشیست پاک شود
- انقلاب٬ تنها راه رهایی
- ما همه مهاجر بدون برگه اقامت هستیم؛ نسل اول٬ نسل دوم٬ نسل سوم
- مقاومت٬ انترناسیونال؛ ضد فاشیست و ضد سرمایه داری
- زنده باد همبستگی انترناسیونالیستی
- شعار رفقای ایرانی: پرولتاریا چیزی برای از دست دادن ندارد٬ جز زنجیرهایش٬ اما جهانی برای فتح دارد / انترناسیونال است نژاد انسان ها / اولین گام رهایی زنان در خاورمیانه جدایی دین از دولت است / سرنگون باد جمهوری اسلامی / انقلاب تنها راه رهایی
- هشدار٬ هشدار٬ آنتی فاشیستا
- پلیس همه جا٬ عدالت هیچ جا
- مردم متحد هرگز شکست نمی خورند (گاها تغییر داده شد به: مردم مسلح هرگز شکست نمی خورند)
- پلیس فدرال٬ محافظ سرمایه داری
- ...
در انتهای مسیر وقتی جمعیت به نزدیکی میدانِ روپ
–محل برگزاری جشن روز کارگر- رسید٬ پلیس ما را متوقف و از تمام جهات محصور کرد. طبق اعلام
پلیس و گفتگو با رفیق جرارد –سخنگوی راهپیمایی- جمعیت راهپیمایی کننده باید برنامه را
خاتمه می داد و بدون پرچم و غیرمتشکل وارد جشن می شد یا اینکه می بایست صبر کند تا
نمایندگان سندیکا با گروه موزیک خود از پیش حرکت کرده و پشت سر آنها به میدانِ محل
جشن وارد شود! این رفیق توضیح داد که شعارهای ما در طول مسیر هم مشکل دیگر پلیس با
ما است! جمعیت بدون مشورت خاصی در محل باقی ماند و به سر دادنِ شعار و بحث مشغول
شد. رفقای ما نیز همراه با رفقای ترک و کرد سرودخوانی کردند. سپس سرود
انترناسیونال را به اتفاق تمامی نیروهای حاضر خواندیم و با رسیدن گروه موزیک
سندیکا و نمایندگان سرسپرده شان! حرکت مجددا آغاز شد. صف راهپیمایی با فاصله معینی
از سندیکا مستقر شده و با شعارهای فوق و گاها شعارهایی بر علیه سندیکای سازش کار
حرکت را به سمت ورودی میدان روپ –محل جشن کارگری- ادامه داد. با نهایت انرژی
درون میدان نیز شعار داده و راهپیمایی روز جهانی کارگر را به پایان رساندیم.
با توجه به اینکه نیمی از مسیر را زیرباران شدید طی کردیم٬ با اینکه نیروی خیلی بزرگی نبودیم٬ با اینکه ترکیب نیروها در یک اتحاد عمل موقتی بودند٬ با اینکه به لحاظ سیاسی فاصله زیادی میان برگزارکنندگان بود و ... اما این برنامه حامل چند پیام مشخص بود:
اول اینکه تمام نیروهای حاضر؛ از جوانان محصل تا سالخوردگان جنبش٬ از کمونیستها و آنارشیست ها همگی آگاهانه این مبارزه را انتخاب کرده بودند. مساله مبارزه با کلیت یک سیستم و مرزبندی با ساز و کار انتخاباتی آن بود و از این رو از هیچکدام از نیروهای بلژیکی و ایرانی و ... ای که به سیستم سرمایه داری و دموکراسی نوع اروپایی اش توهم دارند٬ خبری نبود. آنها حضور فعال در کمپین های انتخاباتی و شرکت در مراسم جشن دولتی را ترجیح داده و این انتخاب متفاوت میان آنها و صف ما یک مرزبندی مشخص بود.
دوم اینکه با تغییر نسل در میان مبارزان٬ شاهد به میدان آمدن نیروها و انرژی های تازه ای در میان مبارزان بودیم.
سوم اینکه برای پلیس -دستگاه سرکوب سیستم سرمایه داری-٬ روشن بود که با یک نیروی جدی هرچند بسیار کوچک روبه رو است و برخورد آنها با شعارهای ما و مسدود کردن راه حرکت ما نشان دهنده جدیت آنها در برخورد با یک جنبش انقلابی با شعارهای کمونیستی بود. در زیر تعدادی از تصاویر مربوط به این راهپیمایی را ببینید
با توجه به اینکه نیمی از مسیر را زیرباران شدید طی کردیم٬ با اینکه نیروی خیلی بزرگی نبودیم٬ با اینکه ترکیب نیروها در یک اتحاد عمل موقتی بودند٬ با اینکه به لحاظ سیاسی فاصله زیادی میان برگزارکنندگان بود و ... اما این برنامه حامل چند پیام مشخص بود:
اول اینکه تمام نیروهای حاضر؛ از جوانان محصل تا سالخوردگان جنبش٬ از کمونیستها و آنارشیست ها همگی آگاهانه این مبارزه را انتخاب کرده بودند. مساله مبارزه با کلیت یک سیستم و مرزبندی با ساز و کار انتخاباتی آن بود و از این رو از هیچکدام از نیروهای بلژیکی و ایرانی و ... ای که به سیستم سرمایه داری و دموکراسی نوع اروپایی اش توهم دارند٬ خبری نبود. آنها حضور فعال در کمپین های انتخاباتی و شرکت در مراسم جشن دولتی را ترجیح داده و این انتخاب متفاوت میان آنها و صف ما یک مرزبندی مشخص بود.
دوم اینکه با تغییر نسل در میان مبارزان٬ شاهد به میدان آمدن نیروها و انرژی های تازه ای در میان مبارزان بودیم.
سوم اینکه برای پلیس -دستگاه سرکوب سیستم سرمایه داری-٬ روشن بود که با یک نیروی جدی هرچند بسیار کوچک روبه رو است و برخورد آنها با شعارهای ما و مسدود کردن راه حرکت ما نشان دهنده جدیت آنها در برخورد با یک جنبش انقلابی با شعارهای کمونیستی بود. در زیر تعدادی از تصاویر مربوط به این راهپیمایی را ببینید
 |
| یکی از شعارهای دو زبانه رفقای ایرانی |
 |
| مسدود شدن صف راهپیمایی توسط پلیس |
 |
| لحظه ورود راهپیمایی به میدان جشن کارگری |
 |
| جوانان ال سی ار |
 |
| یکی از شعارهای دو زبانه رفقای ایرانی |
 |
| باران شدید و صف تظاهرات |
 |
| رفقای آنتی فا |
 |
| شعار کلکتیو آزادی - از شهر خنت |
 |
| رفقای بلژیکی و کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران-بلژیک |
 |
| صف متشکل راهپیمایی کنندگان |
 |
| شعار دادن رفقای کمیته |
 |
| شعار کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران: پرولتاریا چیزی برای از دست دادن ندارد جز زنجیرهایش اما جهانی برای فتح داد |
 |
| صف متشکل راهپیمایان زیر باران شدید |
 |
| صف متشکل راهپیمایان زیر باران شدید |